...วรหทัย...

รัถยา

พอเผยนภาชิวะขจ่าง.................ก็สว่าง ณ แรกวัน
พร้อมพักตรพริ้มผัสสะพัน- ........ธะก็พร้อม ณ อ้อมกร
นวลนุ่มถนอมหัตถแนบ..............อุระแอบประคองนอน
อุ่นไอก็อวลอุณหะอ่อน..............ระอุอิงนะมิ่งเอย
นัยน์มอบละมุนกรุณะมวล............ฤ ก็ล้วนชโลมเชย
แว่ววอนและหวานมิละเฉลย........ยลค้นแคะริ้นไร
อิ่มเอมชะอ้อนกษิระอุ่น...............ธุระวุ่นมิวายไว
อิงอกและโอบวรหทัย..................ทะนุจานและทานเธอ
ถ้วนสรรพางค์ชำระสะอาด............ชลราดชะล้าง เจอ
ไคลหม่นและมูลมิละจะเผลอ.....ก็มิพาล สะอ้านผิว
คือองค์ปฐมอัครจารย์..................คุรุสานประสาท ทิว
ถ้อยพึงพะพร่ำพิริยะพลิ้ว..............วรพจน์จรดเผย

แม่ คือ ธ ขานมอบ.................ดนุนอบมิตอบเอ่ย
เพียรคร่ำ ณ คำเคย....................ยลร้องสนองนวล
นับนั้น ณ วันนี้...........................ก็มิหนีพะนอมวล
วันนี้ก็คลี่ควร.............................ตละค้นมิเพียง คำ

รำลึกผนึกเร้า............................กรเข้าประณตนำ
พรเอ่ยเฉลยล้ำ..........................ก็ลุถึงหทัยแล้ว
.................................................................................