เพราะเพียงพัฒนาการด้านวัตถุ โลกล่วงลุเบื้องบทการกดขี่ แยกช่องว่างถ่างคนจนกับมี เกิดราวีให้ร้ายทำลายกัน เหมือนปลาใหญ่เสพภักษาปลาตัวน้อย สังคมพลอยตกต่ำขั้นห้ำหั่น ทุนนิยมถมทับนับอนันต์ คนด้วยกันเริ่มประเมินด้วยเงินตรา ต่างยื้อแย่งแข่งขันอันสับสน อิทธิพลแดนไกลท่วมไหลบ่า มันครอบงำค่ำเช้าเหล่าประชา ชนแห่งชั้นรากหญ้าสุดร้อนรน คล้ายอยู่กลางควันไฟอวลไอพิษ คงมีสิทธิ์เพียงเลือกกระเสือกกระสน แต่ไม่อาจต้านฤทธ์อิทธิพล ในสังคมแยกคนจนกับมี ไทยเคยมีวัฒนธรรมประจำชาติ กู่ประกาศเอกลักษณ์เป็นศักดิ์ศรี คงถึงคราพังภินท์ไร้ชิ้นดี หากไม่มีสำนึกรู้สึกตัว.
รพี 4 ก.ค. 2547 04:07 น. - ID 56425 
988
4
0
4 กรกฎาคม 2547 08:42 น. - comment id 292890
หน้าส่วนตัว
เรน.. ก็..ขอบคุณ พี่รพี..เช่นกันนะคะ..
บทกวี ..ไพเราะ ..สื่อความหมาย ..ได้ดีมากเลยคะ..
คง..อีกนาน ..กว่าที่เรน..จะเขียนได้..
แต่งแบบพี่รพี ..ทีรัย.. มัย? ..เรน..ปวดหัวทุกทีนะคะ..
..แบบ ..เรน..คิดเรื่องที่จะเขียนไม่ออกเลย..
กระดาษ ..มากมาย .. ที่เรนหัดเขียน..
..ลบแล้ว ไม่เอา .. เฮ้อ!!..
งี้แระ.. ที่เป็น ..เรน.. นะคะ..
อ่านงาน..ของพี่ๆ.. คงจะดีที่สุด.. สำหรับเรน...
4 กรกฎาคม 2547 11:01 น. - comment id 292978
ขอบคุณครับคุณเรน เราเป็นคนสำนักเดียวกันก็ว่าได้ ทั้งนี้และทั้งนั้นเป็นเพราะการชี้แนะ ของครูก๊อง ครูเวทย์ ครูไหว คุณเรนก็ไปที่สำนักครูมาแล้ว ผมพบงานคุณเรนที่นั่น ครูได้ให้อะไรๆที่เราขาดอยู่หลายอย่าง ไปที่นั่นบ่อยๆเถิดครับ ขอบคุณที่ชม
4 กรกฎาคม 2547 14:43 น. - comment id 293082
บทกวีที่เขียนกลิ่นไอเหมือนลุงเวทย์เลยนะครับ อ่านแล้วได้อรรถรถในแง่ของคำประพันธ์แนวนี้
4 กรกฎาคม 2547 17:15 น. - comment id 293148
มาร่วมชื่นชมค่ะ จะไปขอเรียนบ้าง ทำไงดีคะนี่ .......................................................................
4 กรกฎาคม 2547 18:58 น. - comment id 293187
^-^
4 กรกฎาคม 2547 20:13 น. - comment id 293225
ชนชาติไทยในสมัยกาลครั้งก่อน ทุกบทตอนจะช่วยเหลือคอยเกื้อหนุน มีอะไรแบ่งปันเฝ้าเจือจุน จนทุกคนอบอุ่นในหัวใจ แต่ตอนนี้กาลนั้นมันผันเปลี่ยน จึงทำให้ใจเริ่มเวียนมาหวั่นไหว แยกคนจนกลับคนรวยป่วยทางใจ จึงทำให้สังคมหม่นเหลือเกิน *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคะ โดนความรู้สึกมากเลยค่ะ อยากให้คนทั้งชาติรักกันเหมือนเก่า อยากให้มีน้ำใจกันเหมือนก่อน เก่งจริง ๆ เลยค่ะ อยากเห็นกลอนบทนี้ขึ้นหน้าหนึ่งจัง เพราะเนื้อหาและความหมายประทับใจที่สุดเลยค่ะ*-*
4 กรกฎาคม 2547 20:44 น. - comment id 293250
ขอบคุณ คุณลำน้ำน่าน งานของคุณเหมือนถอดมาจากใจคนไกลปืนเที่ยง ชนบทเรายังมีอะไรหลายอย่างที่ต้องแก้ไข นักการเมืองผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คนชนบทก็ยังคงจนเหมือนเดิม อีกหน่อยคนจนจะไม่มีเพราะตายหมด ขอบคุณคุณลี่ ผู้มาเยือน ผมชื่นชมงานของคุณเสมอมา ขอบคุณ คุณทะเลดาว ที่แวะเวียนมาอ่าน ขอบคุณ คุณพี่ผู้หญิงไร้เงา เมตตาต่อผมเสมอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
