จะให้ฉันบอกใครที่ไหนเล่า มีแต่เขาก่นด่าว่าเสียหาย ยืนชี้หน้าว่าฉันนั้นวุ่นวาย แสนเบื่อหน่ายพวกประท้วงถ่วงสังคม ฉันเดือดร้อนเจ็บช้ำจำต้องมา เพราะกระแสพัฒนาพาขื่นขม ถูกเหยียบย่ำหัวใจให้ซานซม โดนทับถมรังแกแย่เหลือทน จะให้ฉันรอใครที่ไหนเล่า ไม่เห็นเงาหัวใครที่ไหนสน จึงประท้วงเรียกร้องต้องดิ้นรน เพื่อสิทธิที่ตนเป็นคนไทย ลองย้อนกลับหันมองตรองดูบ้าง คนจนถูกทิ้งขว้างคิดบ้างไหม จะช่วยเหลือบรรเทาเขาอย่างไร เพื่อห่างไกลความลำบากยากมานาน เมื่อมาเรียกร้องบอกออกประท้วง ใยจึงแสร้งน้ำตาร่วงห่วงสงสาร แต่ก่อนนั้นลำบากยากมานาน หัวเจ้าท่านกลับไม่เห็นเร้นหนใดฯ
Pheem 2 ก.ค. 2547 15:23 น. - ID 56332 
1337
2
0
2 กรกฎาคม 2547 20:23 น. - comment id 292279
สื่อ..ความหมายได้ไพเราะ ..มากเลยคะ.. เรน..แวะมา.. ทักทายนะคะ..
2 กรกฎาคม 2547 21:41 น. - comment id 292322
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
