เราเป็นแค่ลูกจ้างของพระเจ้า คนขายแรงอย่างเราเป็นเอาหลาย คือหลงเหลี่ยมอารมณ์จนงมงาย เป็นทาสบ่นึกหน่ายจริงไหมเกลอ อัศจรรย์จบเจนอัศจรรย์ ก็อย่างนั้นเมื่อย้อนดูอยู่เสมอ ซ่านสำรวลมวนเสียวแป็บเดียวเธอ ก็คว้างเบลอบอดรสโดยหมดแรง อ่อนโยน-โยกรุก-เร่งขยับ หลังฝนกลับคิดบ้าขยะแขยง พระเจ้าหลอกเราอย่างไม่ครางแคลง ให้สำแดงกิริยาออกอาการ หลังสำรอกราคะภาระรุก เห็นแต่ทุกข์ซ้อนใจแห่งวัยหวาน รับค่าแรงแล้วเบี้ยวไม่ให้ดอกงาน ก็เห็นแต่นรกานต์ดองฤดี
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 4 มิ.ย. 2547 23:35 น. - ID 54775 
733
5
0
4 มิถุนายน 2547 23:38 น. - comment id 280230
ดาลใจมาจากการอ่านบทอัศจรรย์ของคุณอัลมิตราและคุณม้าก้านกล้วย
4 มิถุนายน 2547 23:59 น. - comment id 280238
สุดยอดแล้วละค่ะ
5 มิถุนายน 2547 00:17 น. - comment id 280242
หรือครับ
5 มิถุนายน 2547 00:25 น. - comment id 280243
เป็นเอาหลาย ตี้นี่ ได้ยินคำนี้ แล้ว ติดใจแฮะ ท่านคงจะอยู่ใกล้ ๆ ผม แน่ ๆ เลย แม่นอยู่ติ๊
5 มิถุนายน 2547 00:27 น. - comment id 280244
ยังอยู่ครับ
5 มิถุนายน 2547 00:32 น. - comment id 280246
ผมเขียนตอบบทอัศจรรย์ของคุณอัลมิตราไว้ว่า ....งาม ภาพนั้นชัดทุกยามปลุกความตื่น ให้รู้ว่ายังมีกายและคงยืน โดยแข็งขืนสู้วันอันเปล่าดาย ย่างทับรอยอันร้าวหลากรอยแล้ว ปลอบใจแป้วจากโลกหล้าอันน่าหน่าย กอบเอารักมาเอื้ออุ่นลืมวุ่นวาย รอเพียงวันดับหายจากโลกลวง
5 มิถุนายน 2547 04:31 น. - comment id 280276
อืมม อยากอัศเจรีย์...ไม่อัศจรรย์เลย กลัว...
5 มิถุนายน 2547 08:53 น. - comment id 280315
สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักกัน
5 มิถุนายน 2547 10:50 น. - comment id 280339
ฟ้าพิโรธโกรธแค้นแผ่นดินไหว พายุในฤดีขยี้สรวง เทพประทานลมฝนหล่นกลางทรวง นิมิตดวงเดือนดาวราวกลางคืน
5 มิถุนายน 2547 14:03 น. - comment id 280409
ขอบคุณค่ะ คุณก่อพงษ์ .. ใต้แสงจันทร์รัญจวนอบอวลรัก ค่อยสานถักเยื่อใยใจสุขสันต์ ครั้นราตรีเริ่มน้อยค่อยจากกัน ยากเหหันห่างหายคล้ายรักเรา พร่างเพ็ญพรายดุจเพ็ชรดังเกร็ดแก้ว ใกล้รุ่งแล้วพรากไกลคล้ายแผดเผา เนื้อต่อเนื้ออิงแอบแนบบรรเทา รักรุมเร้าเร่งให้ใจรัญจวน หวนคำถึงถึงความยามแนบข้าง อุ่นไอนางยังกรุ่นละมุนหวน กลิ่นกายแม่หอมมากมักเชิญชวน ยังอบอวนในใจไม่ลืมเลือน รุ่งแสงสีสุรีย์ย้ายฉายฉาดแสง เช่นกลั่นแกล้งให้ไกลคล้ายเชือดเฉือน จำผละร่างห่างเจ้าราวบิดเบือน อยากให้เหมือนรัตติกาลอันอุ่นใจ อุษาสางแสงส่องนกร้องเรียก ดั่งพร่ำเพรียกหาคู่มากู่ใกล้ แต่ต้องพรากจากเจ้าราวห่างไกล รุ่งวันใหม่จำลาด้วยอาวรณ์
5 มิถุนายน 2547 19:50 น. - comment id 280605
สวัสดีครับคุณชูรสและคุณอัลมิตรา คำที่คุณร้อยเรียงสวยงามเหลือเกิน ส่วนรสของเรื่องผมก็พอเข้าใจ ขอบคุณมากๆ
5 มิถุนายน 2547 20:17 น. - comment id 280615
แต่งได้ยอดเยี่ยมเสมอค่ะ มาชื่นชมในผลงานค่ะ
5 มิถุนายน 2547 20:30 น. - comment id 280620
สวัสดีครับคุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณมาก
7 มิถุนายน 2547 09:26 น. - comment id 281329
มัทมายิ้มให้ค่ะ ไม่เคยเห็นบทอัศจรรย์ เลยไม่ทราบจะคอมเมนท์ อย่างไรค่ะพี่พงษ์ ทราบแต่ว่ามันคงรู้สึกดีเอามาก ๆ ค่ะ จริงป่าวคะ
7 มิถุนายน 2547 20:26 น. - comment id 281593
ฮ่าๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
