ฝากความตามแสงจันทร์

เด็กเมืองยศ

แดดอ่อนเมื่อตอนเช้า                ทำเจ้าอุ่นบ้างไหมหนา
พี่อาบอุ่นอุรา                              ไม่รู้ว่าเจ้าเป็นไง
ลมเอื่อยที่พัดผ่าน                       ผิวสะท้านพี่หวั่นไหว 
เจ้าหนาวบ้างหรือไม่                   ทั้งกายใจพี่สุดทน
เมื่อคืนดาวพร่างฟ้า                    นับดาราที่เวหน
เจ้ามองดาวเบื้องบน                    หรือปล่อยพี่เฝ้าเดียวดาย
น้ำค้างพร่างพรมหญ้า                  ระยับตาแสนชื่นกาย
เจ้าได้ชมหรือไม่                         หยาดน้ำใสเกาะใบบาง
สายรุ้งตรงขอบฟ้า                        เกิดขึ้นมาตอนฟ้าสาง
คิดถึงหน้าน้องนาง                       เจ้ามองบ้างหรือเปล่าหนา
สายฝนที่ร่วงหล่น                         ชื่นกมลปนน้ำตา
เหมือนเจ้ารู้ใจข้า                         น้ำตาฟ้าน้ำตาคน
ขอฝากครั้งสุดท้าย                        ด้วยหัวใจที่ทุกข์ทน
ถ้าหากเราสองคน                        ยังมีรักมั่นนิรันดร์
ให้แหงนเงยมองฟ้า                     สายตาเราจะเกี่ยวกัน
ส่งเป็นความสัมพันธ์                    จันทร์เป็นสื่อภาษาใจ
        ......เด็กเมืองยศ....