ทางที่ก้าวไกลเกินดั้นเดินนัก พบกี่สักเสี้ยนหนามตามวิถี อีกมารร้ายมากล้ำคอนย่ำยี ท้อชีวีเบื่อชีวาระอาใจ จนหลายครั้งเข่าทรุดอยากหยุดสู้ หมดประตูต่อต้านทัดทานไหว ต้องทนทุกข์ทรมาแทบปราชัย ต้องน้ำตาตกในนานนับมา แต่เมื่อนึกถึงตัวหากชั่วชาติ ที่มิอาจปิดกันกั้นปัญหา จนเจียนจิตปิดกั้นกันปัญญา คงหมดค่าความหมายตายทั้งเป็น ผู้ที่จะเสียใจใช่ใครอื่น ที่จะทนขมขื่นขืนทุกข์เข็ญ ทั้งพ่อแม่ท่านหมายคลายลำเค็ญ แต่เมื่อเห็นลูกช้ำตรมน้ำตา สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา สู้จำนำจำนองไร่ท้องนา เพื่อลูกซื้อวิชาราคาแพง ลุกขึ้นข่มอุปสรรคอย่างนักสู้ ทุกก้าวยังยั้งอยู่มิรู้แหนง มีพ่อแม่เป็นทุนคอยหนุนแรง สิ่งแสวงสมถวิล..ปริญญา..
25 พฤษภาคม 2547 20:46 น. - comment id 274418
ทุกย่างก้าวคำนึงถึงพ่อแม่ อย่ายอมแพ้อุปสรรคหนักแค่ไหน ความรู้อยู่เบื้องหน้าอย่าท้อใจ เก็บเกี่ยวใบปริญญามาแทนคุณ
25 พฤษภาคม 2547 20:51 น. - comment id 274424
ขออภัยที่ต้องโพสซ้ำหลายรอบนะครับ เนื่องจาก บทกลอนไม่เข้าหน้าส่วนตัวเลย บทกลอนนี้ก็ยังคงไม่เข้าหน้าส่วนตัวอยู่ดี ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มีข้อมูลบางอย่างที่จะต้องแก้ไข เอาไว้ก่อนแล้ว กัน..ให้ท่านปีกฟ้าช่วยนำบทกลอนเข้าหน้าส่วน ตัวให้ได้ก่อน ค่อยเพิ่มเติมทีหลัง
25 พฤษภาคม 2547 20:53 น. - comment id 274425
คติ..ปลุกใจสู้งามครับ
25 พฤษภาคม 2547 20:57 น. - comment id 274430
ขอบคุณ ชูรสกับ น้ำ มากครับที่แวะมาทักทาย
25 พฤษภาคม 2547 21:39 น. - comment id 274453
ลุกแล้วจ๊ะ ศิษย์น้อง ขอบคุณที่ปลอบ
25 พฤษภาคม 2547 22:41 น. - comment id 274517
ลุกได้แล้วเหมือนกันค่ะ อิอิ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 22:56 น. - comment id 274530
ลุกขึ้นสู้ สิ่งต่างต่าง อย่างสง่า ไม่อ่อนล้า เรี่ยงแรง เริ่มแข็งขัน อุปสรรค ทักทาย ท้าฝ่าฟัน ไม่ไหวหวั่น วันนี้ ยังมีแรง
26 พฤษภาคม 2547 10:02 น. - comment id 274653
มาคารวะงานเด่นวันนี้ที่ได้เอ่านครับ.... คนเขียนเขียนได้สร้างกำลังใจได้ดียิ่ง คนอ่านอ่านแล้วให้ชื่นชม.... คุณเขียนงานเก่งจริง ...แพรวพราวครบถ้อน หนักแน่น งดงาม
26 พฤษภาคม 2547 10:52 น. - comment id 274683
จะสู้ค่ะ..
26 พฤษภาคม 2547 14:10 น. - comment id 274796
มาเยี่ยมคุณหมึกฯ..หายไปนะครับ ไม่สบายหรือเปล่า... เรื่องนี้เขียนดีครับ..ปริญญาหนึ่งใบ กว่าจะได้มา บางครั้งมูลค่าทดแทนปวดใจใช่น้อย... สวัสดีครับ...
26 พฤษภาคม 2547 22:47 น. - comment id 275048
ภาพ..และบทกวี... สะท้อน..ชีวิต ..ในสังคมไทย.. ทุกข์ยาก..พ่อคุ้มภัย.. แม่ให้ ..กำลังใจ ..เพื่อลุกยืน.. ทุกข์ท้อ.. อย่าล้ม.. มีคนรอชม .. เจ้า..ต้องฝืน.. เก็บ..ความช้ำ ..กล้ำกลืน.. เพื่อตื่น .พบวันใหม่ ..ใจไม่ท้อ.. ทางก้าว..ย่าง.. มีพ่อข้าง .. แม่คอยรอ.. ลุกสู้ ..รู้ ..ไม่ขอ.. ต้องจดจ่อ.. ไม่พ้อ ..ชะตากรรม.. ... บทกวี..ไพเราะ..มากเลยคะ.. สื่อ..อารมณ์ .. สะท้อน..ความรู้สึก ..ได้เศร้าจังคะ..พี่ดอย.. ...
26 พฤษภาคม 2547 22:58 น. - comment id 275057
^J^ ................. ......ได้ผ่านวิกฤติ..แบบนั้นมา...อ่านแล้ว in ครับ...ฯ