พรมธารายามอรุณด้วยกรุ่นกลิ่น อาบผืนดินด้วยเกสรละอองป่า หยาดน้ำค้างพร่างสายพรายดารา ภาวนาอยู่ระวางวิมานพฤกษ์ ดุจริมฝั่งสายธารนิมานรดี เมทินีสว่างสรวงแม้นห้วงดึก รับบรรเลงมนต์ธรรมอันล้ำลึก ผลผลึกอภิญญาณ-ฌานภิญโญ เมื่ออาทิตย์อุทัยแรกแตกดอกวับ พร้อมบทเพลงวิหคขับจับกิ่งโผ บัลลังก์อาสน์ใต้ร่มบรมโพธิ์ มนต์พุทธโทแว่วผ่านวิมานไพร ทิวาวันวิสาขปุณณมี มะลุลีผลิรับจากหลับใหล หยดน้ำค้างหยาดเย็นค่อยเป็นไป ว่อนไหวเหล่ารุกขชาติดาษอัมพร ริมธารธรรมสายน้ำยามรุ่งเช้า ใต้ร่มเงาวนาวัลย์บรรจถรณ์ โพธิสัตว์แสงประทับจับจีวร พนันดรก็บรรสารทุกธารพราย มธุปายาสข้าวทิพย์วิจิตรสรร กรุ่นสุคันธ์สุชาดามาถวาย เครื่องพลีกรรมอวลกลิ่นมิสิ้นวาย โลกบาลร่วมเรียงรายรับพิธี รัตนบัลลังก์นั่งภาวนา เมื่อทิพย์ทองส่องหล้าพระโพธิ์ศรี ทินกรร่อนเริงเวิ้งวารี บารมีคลี่อาบทาบไพรวัลย์ สัตยาอธิษฐานลงธารน้ำ อรุณยามฤกษ์ล่วงดั่งสรวงสรรค์ ถาดทองทวนลอยย้อยสาครครัน ทวนกระแสเนรัญฯ เป็นมรรคา ปฐมยามราตรีค่อยหรี่ล่วง ยามโสมสรวงเสวยแสงแหล่งเวหา สมาบัติสำเร็จแจ้งแห่งวิญญาญ์ ซึ่งปุพเพนิวาสา-นุสสติญาณ มัชฌิมกาลล่วงผ่านทวารสอง องค์สัมมาลุครรลองจักษุสาส์น นิรมิตทิพย-จักขุญาณ สรรพสัตว์เพรงกาลมาวางวาย ปัจฉิมยามกาลสมัยใกล้รุ่งฤทธิ์ หยั่งพินิจปัจจยาการมินานหมาย อริยสัจรู้แจ้งสำแดงกาย คลายซึ่งปฏิจจสมุปบาทอวิชชา เมื่อแสงทองทอรับจับระบัด โพธิสัตว์สดับแจ้งแรงตัญหา ตรัสรู้ลุพระสัพพัญญุตา ดับสูญสิ้นกิเลสกล้าอัตตามาร มหัศจรรย์อุบัติซ้องมรรคผล หมื่นปฐพีดลลั่นธาตุปราชญ์สถาน ทศพลเปล่งสีหนาทปฐมทาน ใต้ร่มโพธิญาณอุรุเวฬาฯ ทิพย์ดนตรีบรรเลงเพลงอภิวาท เอนกชาติสังสารังองค์คาถา สัปบุรุษตรัสรู้แล้วแก้วสัมมาฯ พุทธธาดาโลกนาถทุกชาติภพ ---------------------------------- ยามเช้าที่ดอกไม้ป่าบานสะพรั่ง ณ ริมฝั่งน้ำเนรัญชราฯ อุรุเวฬาเสนานิคม ไม่มีสรรพสิ่งไหนจะเงียบงามเท่ากับภิกษุนั่งบำเพ็ญภาวนา สงบอยู่ท่ามกลางธรรมชาติภายในและภายนอก ในยามที่จิตประภัสสรนั้นย่อมได้มาซึ่งปัญญาญาณ พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวไม่แจ่มฟ้า วิสาขาบูชากำลังจะมาถึง ทำให้ข้าพเจ้านึกประหวัดไปถึงบรรยากาศริมฝั่งน้ำเนรัญชรา ณ ตำบลอุรุเวฬาเสนานิคม ดินแดนพุทธคยา ครั้งสมัยพุทธกาล พร้อมกับบทเพลงบรรเลงดนตรีสายธารธรรม อุรุเวฬาเสนานิคม มหาอุบาสิกานามสุชาดา และเพลงบรรเลงพระโพธ์แก้ว กำลังบรรเลงในยามนี้อย่างเงียบลึกในห้วงใจ การเดินทางของใจที่เที่ยงแท้เยี่ยงดวงหทัยขององค์พระสัมมาฯ ตั้งแต่บำเพ็ญเพียรภาวนา ณ รัตนบัลลังก์ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ จวบจนลุวิสาขปุณณมีกาล มหาอุบาสิกานามสุชาได้นำข้าวมธุปายาสถวาย ทรงอธิฐานลอยถอดทอง ลงห้วงน้ำเนรัญชรา ผจญหมู่มาร ตลอดจนตรัสรู้เป็นพระโพธิสัตว์ ความตอนหนึ่งในพุทธประวัติบรรยาย ณ เวลาตรัสรู้ในยามรุ่งอรุณไว้ว่า "ในขณะนั้น ก็พอเป็นเวลาที่แสงทองแห่งอรุณทอแสงขึ้นจับขอบฟ้า พระบรมโพธิสัตว์ก็ตรัสรู้พระสัพพัญญุตญาณ ดับสูญสิ้นกิเลสาสวะ เป็นสมุจเฉทปหาน พร้อมด้วยความมหัศจรรย์ หมื่นโลกธาตุบันลือลั่น ด้วยการหวั่นไหวแห่งปฐพีดล พระทศพลจึงเปล่งสีหนาทเป็นปฐมอุทาน เยาะเย้ยตัณหาด้วยพระคาถาว่า อเนกชาติสํสารํ.." การตรัสรู้เป็นพระโพธิสัตว์บ่งนำถึงการตั้งมั่นของดวงหทัยที่เที่ยงแท้ ตลอดการบำเพ็ญเพียรภาวนา ------------------------------------------------- ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ รจนาบูชาในวันเพ็ญ ขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๖
ลำน้ำน่าน 13 พ.ค. 2547 02:18 น. - ID 53369 
1786
10
0
13 พฤษภาคม 2547 05:50 น. - comment id 266793
เก่งจังเยยยยย อ๊ะ ตบมือให้
13 พฤษภาคม 2547 07:48 น. - comment id 266807
หน้าส่วนตัว
เรน..อรุณสวัสดิ์คะ...พี่นิว...
ตอนเย็น ..เรนมาอ่าน ต่อ นะคะ..
คิดถึง..นะคะ..
13 พฤษภาคม 2547 08:29 น. - comment id 266825
เขียนงามเช่นเดิมค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 09:04 น. - comment id 266837
บรรยายธรรมชาติได้อย่างสงบและงดงามมากครับ ไม่เคยได้อ่านบทกวีของเจ้าของกวีเลย ... มีคนบางคนแนะนำมาว่า ถ้าอยากอ่านกวีแนวชื่นชมธรรมชาติ งามตา ต้องอ่านของคุณ ลำน้ำน่าน เห็นจริงแล้วครับ
13 พฤษภาคม 2547 09:28 น. - comment id 266847
ชอบมากครับ ผมอีกคนที่ชอบธรรมชาติ *_*? แวะมาเยี่ยมชมครับ
13 พฤษภาคม 2547 10:12 น. - comment id 266855
เก่งมาก แปะ ๆ ๆ ขอปรบมือดัง ๆ
13 พฤษภาคม 2547 12:57 น. - comment id 266880
งามมากเลยนะคะ...จนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีค่ะ ....................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
13 พฤษภาคม 2547 15:35 น. - comment id 266962
งานงามเสียจนไม่มีปัญญาจะแจม ขอเก็บไว้ศึกษา
13 พฤษภาคม 2547 16:07 น. - comment id 266988
ชอบบทกลอนนี้มากค่ะ............
13 พฤษภาคม 2547 17:21 น. - comment id 267056
คงต้องบอกว่ายอดเยี่ยมมาก งามทั้งภาษาและเนื้อหา คงได้แค่แวะมาให้กำลังใจครับ
13 พฤษภาคม 2547 20:43 น. - comment id 267228
สี่สิบเก้าข้าวทิพย์ ทรงปั้นหยิบบำรุงร่าง สนธยาแสงเลือนลาง ตั้งกายตรงคงสัตยา แม้นเลือดเหือดแห้งสิ้น ดับชีวินลงเบื้องหน้า หากไม่พบดวงธรรมา ก็ยอมดับลับชีพโรย สวัสดีค่ะบุรุษแห่งสายน้ำ
13 พฤษภาคม 2547 22:46 น. - comment id 267277
^J^ ................. * ซาบซึ้ง ถึงแรง บันดาลใจ วันจันทร์ สดใส ทั่วเวหน ปัญญา บารมี มาช่วยดล บรรลุถึง มรรคผล พ้นบ่วงกรรม...ฯ เยี่ยมมากครับ...ลำน้ำน่าน.....
14 พฤษภาคม 2547 12:26 น. - comment id 267481
ธรรมชาติปกติก็สงบอยู่แล้ว เมื่อมีการบรรยาย ไปอีกธรรมชาตินั้นยิ่งสงบขึ้นอีก เปรียบได้กับ พระพุทธศาสนาที่ทำให้จิตใจของเราสงบร่มเย็นค่ะ สมาชิกใหม่ _PongPang_.
14 พฤษภาคม 2547 17:02 น. - comment id 267682
ไพเราะและสวยงามมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ เก่งจริง ๆ ค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
14 พฤษภาคม 2547 18:16 น. - comment id 267751
สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ.............
เขียนได้ดีมากๆๆเลยค่ะ
27 พฤษภาคม 2547 13:02 น. - comment id 275271
..............................
อยากไปอยู่ ที่แบบนี้จัง
................^-^................
...................................
2 มิถุนายน 2547 17:29 น. - comment id 278973
ยามอุษาฟ้าแจ่มจรัสทองทอ ท่ามใบไม้ไพรไหวระริก รับวิสาขปุณมี นิ่งเงียบ..สงบงามใจ ฟังธรรมะคำสอนของ หลวงพ่อ และกราบขอพร.. ใส่บาตรพระสงฆ์ ถวายพวงมาลัยมะลิขาวราวนวลใจ จรุงใสหน้าพระพักตร์พระพุทธผู้พิสุทธิคุณ แทนละมุนแก้วกระจ่างกลางใจที่ใสสะอาดวาม ในยามนั้น คิดถึงบทกวี..บทนี้ และนาทีต่อมา.. คิดว่าน่าจะได้ร่ายด้วยพลังเสียงหวานเศร้า ให้หมู่มวลกัลยาณมิตรพุทธศาสนิกชน ได้ซาบซึ้ง..ถึงองค์พระบรมศาสดา ***** หวังปีหน้า...จะได้ทำอย่างหวังใจอย่างตั้งใจค่ะ ไม่สายอย่างเช้านี้..นะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
