สิ่งสุดท้ายที่เหลือในบั้นปลาย คือสหายเพื่อนตายคลายความเหงา อยู่กับเขาทุกคราเพลาเศร้า เหลือเพียงเงาเมื่อเราลาลับจาก ไม่อยากพรากความสุขที่เคยสร้าง เสียดายงานต่างต่างที่ร่วมก่อ แต่มิอาจห้ามได้ทำไมหนอ ชีวิตรอห่อเหี่ยวไปตามกาล เพียงสสารรูปร่างที่สร้างสรร ผ่านคืนวันกัดกร่อนรอนเชื้อไข มิอาจรั้งผุพังไปตามวัย ธรรมชาติสร้างไว้ไม่ผันแปร ตามกระแสนํ้าไหลไม่ย้อนกลับ แบบฉบับสังขารกาลพิสัย ต่างดับสิ้นทั้งกายและจิตใจ คงเหลือไว้เพียงชื่อสืบสกุล Zear_Arragon_ Spectaculous_. สักกี่ครั้งที่หวังดำรงอยู่ สักกี่ผู้กี่นายที่หมายรอด สักกี่เวทย์มนตราย่อมวายวอด สักกี่ทอดลูกหลายย่อมตามกัน พลันสะดุดฉุกคิดพินิจสรรค์ ในคราคํ่ายามนอนตะลอนฝัน อันเกิดมานั้นเพื่อเหตุใดกัน เพื่อสืบพันธุ์ดำรงค์พงศ์ตระกูล ตื่นจากฝันติดพันถึงความจริง เห็นในสิ่งไม่ควรจะเปลี่ยนผัน แล้วดำเนินชีวิตตามกาลพลัน ยามสิ้นสูญครานั้นพลันยินดี *Zear_Arragon_*Spectaculous_*
12 พฤษภาคม 2547 23:37 น. - comment id 266698
มาทักทายนะค๊า เพราะค่า ** ^___________^ **
13 พฤษภาคม 2547 00:12 น. - comment id 266729
สิ่งสุดท้ายในบั้นปลายของชีวิต คือจุดจบน้อยนิดที่ยิ่งใหญ่ คือต้องจากพรากร่างและห่างไกล เหลือคงไว้เพียงความดีที่คู่ควร *-*ไพเราะและสวยงามด้วยความหมายมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
13 พฤษภาคม 2547 00:39 น. - comment id 266739
มาทักคับ....กลอนเพราะมากคับ..
13 พฤษภาคม 2547 16:48 น. - comment id 267027
111111111111111111111111111111111111111111 111 หนึ่งแวะมาทักทายครับ 11111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111 #(^______^)# 111 111111111111111111111111111111111111111111