แปรผันพัลวันทั้งจันทร์ดาว เคยสกาวพราวอยู่มิรู้ร่วง กลับโหรงเหรงเคว้งคว้างดั่งล่อลวง จึงหน่วงน้าวลมเนาก็เหงาเยือน อื่นอื่นใดในภพหล้าพารารุ้ง มาแต่งปรุงโลกาแด่ข้าและผองเพื่อน หมดทั้งดาวสาวถึงเดือน มาเปื้อนยิ้มอิ่มเอมเกษมเปรมปรีดิ์ แปรผันพัลวันทั้งสากลทิศ แผ่นดินบิดสะกิดฟ้าเคียงราศี มหาสมุทรดุจน้ำจืดร่วมยินดี ใครมั่งมีก็เท่ากับจนกลอุบาย ดั่ง ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงสำแดงเดช เกิดอาเพศเฉกเช่นพายุร้าย ถล่มลง ซัดขึ้น อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้าย จุดหมายวายไปเมื่อสิ้นลม
11 พฤษภาคม 2547 00:28 น. - comment id 265550
จุดสุดท้ายของทั้งชายและหญิง ในบนโลกความจริงที่พบเห็น คือความตายมิอ้างจะร้างเร้น ทุกคนเห็นทุกคนตายได้เหมือนกัน *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ ความหมายดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
11 พฤษภาคม 2547 13:07 น. - comment id 265727
ทุกอย่างล้วนแปรไป ดังหัวใจล้วนแปรตาม วันและคืน ที่พ้นข้าม เปลี่ยนช่วงยาม โลกก็เปลี่ยน 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111 111111111111 1111111111 11111111 1111111 11111111 1111111 11 1111111 1111111 1111111 1111111 11111111 11111111 11111111 111111111 1111111111 11111111111 111111111111 111111111111111 111111111111111 11111111111111111 111111111111111111 11111111111111111111 111111111111111111111 111111111111111111111111 111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 ^______^
11 พฤษภาคม 2547 15:57 น. - comment id 265830
ความหมายดีมากๆ เลยค่ะ แต่งกลอนได้สร้างสรรค์มาก แวะมาชื่นชมค่ะ
11 พฤษภาคม 2547 15:57 น. - comment id 265831
ความหมายดีมากๆ เลยค่ะ แต่งกลอนได้สร้างสรรค์มาก แวะมาชื่นชมค่ะ