ยามราตรีมีมณีประดับฟ้า ด้วยดาราจันทร์ที่ส่องแสง พสุธาหลับด้วยอ่อนแรง รอเพียงแสงทองส่องจากตะวัน เสียงดนตรีราตรีการเริ่มขับร้อง เป็นทำนองพองสัตว์ร่วงสังสรรค์ น้ำค้างโปรยโรยละอองพรมโลกันต์ โลกหลับฝันความมืดปิดบังตา ปรารถนาหวังตื่นทำสิ่งหวัง ได้พลังจากคืนมืนให้แกร่งกล้า ประกอบกิจมุ่งมั่นสิ่งนานา ถวิลหาความสุขมาเชยชม ทุกชีวิตดิ้นรนเพื่อนชีวิต ทั้งถูกผิดทำได้เพื่อสุขสม ไปหยุดนิ่งไขว่ขว้างไปตามลม แม้ต้องงมทางเดินก็ยังไป