อนิจจาโลกา ณ ครานี้ จะถึงทีแตกร้าวฤาไฉน ธรรมะที่เรืองรองผ่องอำไพ หรือถึงคราวปราชัยให้อธรรม พาลาชนขนพองครองอำนาจ เดียรดาษอลัชชีมีเช้าค่ำ กิเลสชั่วมัวเมาเข้าครอบงำ แผ่ม่านดำโอบอุ้มคลุมโลกา กฎแห่งกรรมจะเป็นเพียงคำบอกเล่า ดีชั่วเขาว่ากันในวันหน้า แต่ลาภยศสรรเสริญและเงินตรา จะต้องรีบแสวงหามาครอบครอง จะพินาศเสียหายไหนก็ช่าง ใครจะพังใครจะพ่ายใคร่สนอง อย่าได้คิดอย่าได้ถามตามครรลอง ว่าถูกต้องแล้วหรือที่มือทำ...
30 พฤษภาคม 2553 17:16 น. - comment id 244614
จริง ๆ ถูกต้องที่สุดเลย ไม่แซวแหละสำหรับกลอนบทนี้นะ
28 เมษายน 2547 20:48 น. - comment id 256362
บทกวี.. สื่อ..ความหมาย..ได้ดีมากนะคะ...
28 เมษายน 2547 21:12 น. - comment id 256385
อืม.......มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเสียด้วย เนื้อหาดีนะคะ
28 เมษายน 2547 22:56 น. - comment id 256455
...เห็นด้วยกับพี่ท่าน.... เขียนบ่อย ๆ นะ จะมาให้กำลังใจบ่อย ๆ อิอิ
29 เมษายน 2547 00:01 น. - comment id 256496
เขียนได้ดีค่ะ
29 เมษายน 2547 01:11 น. - comment id 256542
เขียนสื่อภาษาง่ายๆเข้าใจชัดเจนดีจังครับ
29 เมษายน 2547 11:15 น. - comment id 256652
...สื่อได้ดีและลงตัวค่ะ...
7 พฤษภาคม 2547 01:41 น. - comment id 262173
เห็นด้วยนะค่ะ กลอนสื่อความหมานได้ดีมากเลยค่ะ *.*อัณณพว่าเยี่ยม*.*