ริ้วรอยฝอยฟองละอองคลื่น ราบรื่นโลดลิ่วปลิวไสว สาดซัดพัดผ่านวันวารวัย หัวใจแตกร้าวเหมือนเงาลวง สายลมโหมพัดสะบัดพลิ้ว เฉื่อยฉิวผิวกายคล้ายเมืองสรวง เย็บวูบลูบผ่านวันดับดวง ทั้งปวงล่วงลับดับเหมือนกัน สำนึกตรึกตรองของดวงจิต ผ่านชีวิตคิดอ่านของวันฝัน ไขว่คว้าเคว้งคว้างสารพัน แล้วฝันก็ขมขื่นเมื่อตื่นนอน หวังใดในโลกที่โศกเศร้า จะเอาสิ่งไหนมาไถ่ถอน ทับถมเถ้าฝุ่นหนุนกองฟอน ดุจอาวรณ์อาลัยในมายา ภายนอกหลอกลวงดั่งห้วงเหว ถ้าภายในแหลกเหลวก็ไร้ค่า ภายนอกไม่จริงจังดังผ่านมา เหลือเวลาสร้างค่าในหัวใจตน.
30 พฤษภาคม 2553 17:17 น. - comment id 244615
คุณเกียรติ คุณเศร้าอีกแล้วนะ
28 เมษายน 2547 16:16 น. - comment id 256162
ค่าของใจ สร้างได้ ด้วยใจนิ่ง ใจจริง สร้างได้ ด้วยตัวหวัง จุดจากเปลว เทียนน้อย ด้อยพลัง แต่ก้อยัง สร้างหวัง ที่ตั้งใจ
28 เมษายน 2547 18:44 น. - comment id 256272
มาอ่านงานในฝันอันใกล้ตื่น อ่านทั้งคืนแล้วใจให้เปลี่ยนหา เปลี่ยนความฝันไม่ได้ใช้น้ำตา เปลี่ยนคุณค่าในวันใหม่ให้เป็นจริง ทิกิ_tiki
28 เมษายน 2547 23:01 น. - comment id 256457
มีแต่นักกลอนมาอ่านเลยวุ้ย...อยากให้พี่ศรี..นักกรน..มาอ่านบ้างจัง ชอบ ๆๆๆ
7 พฤษภาคม 2547 01:44 น. - comment id 262175
คุณแต่งดี ทำให้เห็นภาพ และนึกตามได้เสมอ*.*ขอบอกว่าชื่นชมค่ะ*.*