ในชีวิตมนุษย์ ที่สิ้นสุดสุมาลย์สมร ที่ไขว่ขว้าดารากร ที่ยอกย้อนจนวนใจ ในชีวิตตัวข้า ที่พัดพายามหวั่นไหว ถี่ระทึกลงกลางใจ เพียงหลงใหลในตัวตน ในชีวิตเพื่อนพ้อง ยามเรียกร้องเจตน์ประสงค์ เพียงใฝ่ฝันในจำนงค์ กลับต้องล้มเมื่อก้าวเดิน ในอัตตาชีวาวาต ที่ชูชาติดังหงษ์เหิร แต่ร่อนสู่พื้นดินเดิน ระหกระเหินทุกทีไป
27 เมษายน 2547 13:33 น. - comment id 255247
หากชาติเชื้อเนื้อทองผองเผ่าหงส์ จักดำรงค์อาจองคงศักดิ์ศรี แม้นร่วงฟ้าถลาร่อนย้อนปฐพี อันฤทธีมิหล่นหายมลายสูญ
27 เมษายน 2547 20:12 น. - comment id 255590
:)
30 พฤษภาคม 2547 02:14 น. - comment id 276697
อินทรวิเชียรฉันท์ ชีวีลุเวลา ระทึกฟ้าระอาใจ เริงรื่นมลายไป ระวิรอนละลายฝัน หนทางณ พาที ไร้ฤดี ธ เทวัญ เลือนลางดุจลืมกัน มนมั่นนุชตรอมตรม ขอใจไม่ร้างรัก และจะทัก บ่ ขื่นขม อุ่นไออรุณชม จะมิลืมยอดดวงใจ