อัตตาชีวาวาต

เอกมาศ

ในชีวิตมนุษย์     ที่สิ้นสุดสุมาลย์สมร
ที่ไขว่ขว้าดารากร     ที่ยอกย้อนจนวนใจ
         ในชีวิตตัวข้า     ที่พัดพายามหวั่นไหว
ถี่ระทึกลงกลางใจ     เพียงหลงใหลในตัวตน
         ในชีวิตเพื่อนพ้อง     ยามเรียกร้องเจตน์ประสงค์
เพียงใฝ่ฝันในจำนงค์     กลับต้องล้มเมื่อก้าวเดิน
         ในอัตตาชีวาวาต     ที่ชูชาติดังหงษ์เหิร
แต่ร่อนสู่พื้นดินเดิน     ระหกระเหินทุกทีไป				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    27 เมษายน 2547 13:33 น. - comment id 255247

    หากชาติเชื้อเนื้อทองผองเผ่าหงส์
    จักดำรงค์อาจองคงศักดิ์ศรี
    แม้นร่วงฟ้าถลาร่อนย้อนปฐพี
    อันฤทธีมิหล่นหายมลายสูญ 
    
    
  • tiki

    27 เมษายน 2547 20:12 น. - comment id 255590

    :)
  • อาภาภัส

    30 พฤษภาคม 2547 02:14 น. - comment id 276697

    อินทรวิเชียรฉันท์
       ชีวีลุเวลา            ระทึกฟ้าระอาใจ
    เริงรื่นมลายไป      ระวิรอนละลายฝัน
       หนทางณ พาที     ไร้ฤดี ธ เทวัญ
    เลือนลางดุจลืมกัน   มนมั่นนุชตรอมตรม
      ขอใจไม่ร้างรัก      และจะทัก บ่ ขื่นขม
    อุ่นไออรุณชม         จะมิลืมยอดดวงใจ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน