รัตติกาลเคลือบแคลงแสดงเหตุ ถึงนัยเลศผู้บาปในคาบค่ำ ชอบช่วงชิงใหญ่ยิ่งใฝ่กระทำ ใช้เล่ห์กรรมมายามาลวงคน อย่าเร่งร้อนผ่อนใจให้เย็นนิด มาครวญคิดอีกหน่อยสักร้อยหน พระศาสดาตรัสแจ้งแสดงกล ถึงเหตุผลเสื่อมกาลประหารธรรม เพราะมนุษย์มิหยุดความชั่วช้า ยิ่งเวลามาก พ.ศ.ก่อถลำ คนดีจะลดน้อยถอยจากนำ ปลีกถือธรรมเดินดงไม่คงเมือง คนชั่วช้าจักมาครองความใหญ่ สร้างนิสัยนิยมผิดให้คิดเฟื่อง ผิดเป็นถูกปลูกใจคนทั้งเมือง และสร้างเรื่องเชิดตนบนอุบาย ที่ทำได้คือสู้ไปในทางตรง ด้วยใจจริงอย่างมั่นคงและสืบสาย ตามอำนาจหน้าที่ไม่เกินกาย อาจมลายหากเกินตนผลพิษภัย แล้ววางใจในสิ่งที่ทำแล้ว คือใจแก้วแน่วแน่คิดแก้ไข และจะมีผปรากฏประการใด ต้องยอมรับด้วยใจนักสู้จริง สุดฝีมือ...คือแค่นี้ที่ทำได้ แล้ววางใจยอมรู้ดูทุกสิ่ง ที่เกิดขึ้นในตนไม่เอนอิง พักใจให้สงบนิ่งเพิ่มพลัง แล้วค่อยหาทางสู้กู้ต่อไป หากไม่สิ้นชีวิตไซร้อย่าไร้หวัง ทำเพื่อสาธารณะด้วยพลัง และจงตั้งใจรักษ์ตนให้พ้นภัย
พี่ดอกแก้ว 23 เม.ย. 2547 00:38 น. - ID 51918 
989
19
0
23 เมษายน 2547 01:10 น. - comment id 252477
มีมากมายคือหมู่ผู้รู้มาก ชอบถางถากทิ่มแทงแกล้งเอาหน้า รวมพวกมากลากกันอยู่ไปมา กลายเป็นเรื่องประชาธิปไตย
23 เมษายน 2547 02:55 น. - comment id 252490
หน้าส่วนตัว
มายามดึก ถึงเช้าค่อยเข้านอน
แล้วมาตอนบ่ายบ่ายกลอนหายไปไหน
ก็ไปตามอ่านอ่านตอบตอบไว้
แล้วก็ลงกลอนใหม่ก่อนไปร้าน
พอกลับมากลอนไม่มีอยู่ที่ไหน ?
ก็ตามไปนั่งตอบต่อขออีกด้าน
พอกลับมาเขียนใหม่ให้สำราญ
คนก็คร้านนอนหมดสิ้น กินแรงไทย
พอตื่นมาคราจะตอบก็ชอบกล
โดนพวกมากลากโยนหายไปไหน
ไปตามเก็บตอบคำสำคัญใจ
ลงเพียงได้กลอนสองกลอนสามกลอนงาม
ขนาดนี้ยังมีคนคอยแช่งว่า
ลงกลอนมาอย่างมากก็วันละสาม
ส่วนพวกมากลงสิบห้าถึงสามสิบตาม
ไม่รู้ลามเอาคะแนนไปทำไร...
เราคนเขียนด้วยบากบั่นขยันสุข
ไม่เคยทุกข์สามเวลามาเขียนได้
เขียนแล้วนอนหลับฝันดีไม่มีภัย
ก็ยังด่าเราได้อยู่ทุกวัน
ก็แปลกแปลก คนเราก็แปลกแปลก
ดีชั่วแยก แหวกหมู่ ดูน่าขัน
คุณดอกแก้วนั่งญาณดูหูฟังกัน
สนทนาเรื่องรำพันประสากลอน
มาขอกราบคุณดอกแก้วอย่างงามงาม
หนึ่งครั้งพอไม่ถึงสามตามคำสอน
ฝากกราบบาทหลวงพ่อเสือเพื่อขอพร
ให้ใจนิ่งสงบนอนหลับในธรรม
คืนนี้มีสุขที่คุณดอกแก้วมาเขียนงานไว้ให้อ่าน
เป็นสุขมากค่ะ
23 เมษายน 2547 03:32 น. - comment id 252498
...ยินคำดอกแก้วครวญ เก็บประมวลตอบคำไป ..เวลามีค่าใจ ..ด้วยรู้ในค่าความดี .มานะพยายาม คือทำตามพระภูมี เร่งสร้างทางวิถี ทวีไว้ในกานท์กลอน มาเยี่ยม และฝากกาพย์ไว้ อรุโณทัย อาภาภัส
23 เมษายน 2547 05:52 น. - comment id 252520
ชีวืตคน สับสน วุ่นวายนัก ต่างถือพรรค พวกพ้อง จ้องเป็นใหญ่ ทำเพื่อตน กอบกิน หมดสิ้นไป เหลือสิ่งใด ให้ลูกหลาน วานบอกที ไม่ทราบว่าจะตรงประเด็นหรือเปล่า คิดได้แจมทันทีครับ
23 เมษายน 2547 07:22 น. - comment id 252549
คนเราถ้าคิดดีทำดี โลกก็คงจะน่าอยู่ขึ้นนะครับ อ่านกลอนแล้วชอบมากครับ
23 เมษายน 2547 07:37 น. - comment id 252562
..เรนชอบ..งานชิ้นนี้..ของพี่ดอกแก้วนะคะ..
เป็นชิ้นงาน ..ที่มีคุณค่า..ในความรู้สึก..ที่สุด..
สื่อ..สะท้อน งานเขียน ..ในจิตใจ ที่งดงาม..
ทดท้อ ..เดียวดาย ..ในโลกกว้าง..
อ้างว้าง ..โดดเดียว ..กับความรู้สึก ..ลึกๆ..
..บทกวี สอนให้ ..ใจ..ต้อง..นึก..
เป็นผนึก ..แกร่งกล้า ..ท้า..ตะวัน...
เป็นบทกวี.. .ของเด็ก.. ที่อยากบอกความรู้สึก..
... เรน..อยากเขียน ..อีกมากๆ..เลยคะ..
แค่ภาพ ..ที่เรนเห็น..
..เด็กน้อย.. กับมือเล็กๆ.. ที่อยากจะคว้า..ความฝัน ...
..จุดประกาย ..ให้ลุก..ได้อีกครั้ง..
คือพลัง ..ที่พี่ให้ ..ใจที่งดงาม..
สัญญา ..จะตาม..
คว้า ..ฝัน ..และจินตนาการ ..อย่างที่ต้องการ..
เรน.. ชอบ.. บ้าน..พี่ดอกแก้ว...
23 เมษายน 2547 07:41 น. - comment id 252563
เรน..ชอบภาพ..มากเลยคะ..
..เช้านี้ .. กับความรู้สึก .
..น้ำตารื้น.. บางๆ...
เรน.. คิดถึง.. พ่อจัง..
23 เมษายน 2547 13:10 น. - comment id 252732
ดอกแก้ววางบนพานพลูบูชาพระ
เหมือนคิดละเลิกจากทุกข์ผุดวิไสย
คิดปล่อยทิ้งละทางโลกเหมือนไร้ใจ
จึงคอยไขปริศนา.........ปัญหาธรรม
23 เมษายน 2547 14:03 น. - comment id 252775
@...คุณไอ้ฟัก... ม่านลิเกเร่ร้องเรื่องข่าวลือ ใครเชื่อถือขาดวิจัยก็ไร้ค่า เชื่อเพราะฟังตามคำเขากล่าวมา หาได้ใช้ปัญญามาถามความ
23 เมษายน 2547 14:17 น. - comment id 252785
@...tiki... อำนวยจิตฤทธิ์แห่งใจไปคุ้มครอง ให้ดำเนินตามครรลองที่สดใส พบความสุขไร้เรื่องรำคาญใจ พ้นคนพาลรานภัยไร้ทุกข์เทอญ ขอบคุณมากค่ะคุณทิกิ ขออภัยที่ตอบสั้นนะคะ แต่ว่าเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจจริงค่ะ
23 เมษายน 2547 14:20 น. - comment id 252786
@...อาภาภัส... เวลาคือโอกาส ถ้าหากพลาดก็ผ่านเลย หาคืนให้ชื่นเชย ล่วงไปแล้ว..อาจเสียดาย ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ
23 เมษายน 2547 14:26 น. - comment id 252789
@...ชัยชนะ... สิ่งถูกผิด..ใครลิขิตพิพากษา ใช่จำนวนของประชามาให้เสียง ยุติธรรมยังมีอยู่หรือเอนเอียง ทั้งหมดเพียงฉากกรรมนำมาตรอง คิดอย่างไรก็เขียนเถอะค่ะไม่ผิดหรอกชัยชนะ
23 เมษายน 2547 14:27 น. - comment id 252791
@...ผลิใบสู่วัยกล้า... คิดดีทำดีมีค่า อย่ารอเวลาเหมาะสม เวลาคิดได้ในอารมณ์ เร่งบ่มปัญญาพาพ้นภัย
23 เมษายน 2547 14:28 น. - comment id 252792
**ตนพึ่งตนค้นตนฝึกฝนจิต
ฝึกให้คิตนำจิตใจใสสว่าง
ใช้จิตตนค้นปัญหาพนำทาง
ใยกลัวร้างอำปางเล่าเราได้เพียร
**โลกมนุษย์ใจใครใคร่รู้จัก
เห็นประจักษ์นักว่าเชื่อเมื่อแปรเปลียน
หากเชื่อเขาเราก็ทุกข์ในวังเวียน
ด้วยบทเรียนควรพึ่งตนจนวันตาย
แวะมาชื่นชมคัรบ
23 เมษายน 2547 14:40 น. - comment id 252796
@...เรนน้อย... ตาดวงเล็กของเด็กน้อยคอยฉายแวว ที่แจ่มแจ๋วตั้งคำถามตามวิสัย เห็นโลกนี้แสนกว้างและแสนไกล ไม่เข้าใจหลายสิ่งที่แสดง ใจดวงน้อยคอยคิดและขบค่า เหตุนานาถามผู้ใหญ่ให้แถลง ไม่เข้าใจใยจึงต้องเปลี่ยนแปลง ทำไมจึงกลั่นแกล้งกันเรื่อยไป ม่านเวลาพาผันเปลี่ยนวันปี ดวงตาโตเต็มที่และสุกใส ใจก็กว้างสร้างเสรีที่ภายใน เห็นโลกพลันเล็กไปในสายตา ...สำหรับเรนน้อยจ้ะ... ในความหวัง ...คือหวังจะเด็กขี้แยกาละแมกวนของพี่ จะเติบโตเต็มที่ทั้งกาย ใจ และความรับผิดชอบในหน้าที่ของคนดี ขอบคุณมากเลยจ้ะที่มอบความรู้สึกที่ดีให้พี่ดอกแก้ว
23 เมษายน 2547 14:43 น. - comment id 252798
@...เพชรพรรณราย... พึ่งความรู้คือครูตนทุกหนแห่ง ใครจักแย่งไปครองต้องผิดหวัง ปวงปัญญาคือขุมแห่งพลัง พาชีวิตถึงฟากฝั่งพ้นเปลี่ยนแปลง ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาอ่าน แล้วมาอีกนะๆๆๆ
23 เมษายน 2547 15:37 น. - comment id 252835
รักษาตนให้อยู่ในวิถี ทำความดีสร้างกุศลบ่มนิสัย คู่พระศาสนาทุกวันไป แหละพ้นภัยบ่วงกรรมเจ้าเวรา
23 เมษายน 2547 18:29 น. - comment id 252935
@...น้องดินสอ... รักษาตนรักษาใจให้ดีงาม คือหนึ่งความดีเพื่อชาติศาสนา หลายหลายคนพร้อมใจปฏิบัติบูชา ประเทศชาติจะงามตาและงามใจ สวัสดีค่ะน้องจ๋า...
23 เมษายน 2547 20:03 น. - comment id 253027
สาธุครับอาจารย์.. น้อมนำ จำคำ ธรรมบท ดื่มด่ำ ร่ำพจน์ สู่ใจฉัน รักษ์ตัว รักษ์ตน พ้นโทษทัน น้อมยึดมั่น แนวทาง วิถีธรรม รู้สึกปิติเมื่อได้รู้ธรรมจากท่านทุกครั้งครับ..สาธุ
23 เมษายน 2547 22:09 น. - comment id 253087
@...น้ำ... เอิบอิ่มลิ้มรสบทธรรม ดื่มด่ำคำสอนพระศาสนา รักษ์ตนค้นจิตผลิตปัญญา เจิดจ้าประจักษ์แท้แน่ธรรม สวัสดีค่ะน้ำใจ
24 เมษายน 2547 08:04 น. - comment id 253259
..มัย? .. เรน ต้องกลับมาอ่าน อีก..
ไม่รู้ดิคะ...
ชอบงาน ..ที่พี่ตอบ ..ให้เรน..
เหมือนพี่ดอกแก้ว ..มานั่ง ..อยู่ตรงหน้า..เรน..
ตอนเป็นเด็ก ..มี้บอก ..เรนพูดมาก ..
จนมี้ เบื่อ..
แต่พ่อ บอกเรน ...
..ชอบที่จะฟัง .. เวลาที่เรน..ถาม..
พ่อตอบ ..เรน...
..ทุกคำถาม .. (จริงๆนะคะ )..
บางคำถาม เรนไม่ได้ ต้องการคำตอบ..
ชัดเจน ..ในตัวของคำถาม ..
แต่ สิ่งที่เรน ต้องการ ในคำถาม..
ไม่มี ใครรู้ ..
ไม่มีใครถามเรน สักคำ ..
มัยร่า ..คำนั้น ไม่ถามคืน ..
แว๊ป!!..
24 เมษายน 2547 08:06 น. - comment id 253260
คงมีสักวัน ที่เรน.. จะไปกราบที่อกสวยๆ..
แบบเซอร์ไพร์ส ..นะคะ..
..เรนชอบ ที่จะได้อ่าน บทกวี ..ที่สร้างสรรค์.. ในความรู้สึก ... มากๆ..เลยคะ..
เรน รัก พี่ดอกแก้ว ..
คนกวี ..ที่เรน..ศรัทธา ..
24 เมษายน 2547 10:39 น. - comment id 253344
@...เรนน้อย... ดีใจที่ย้อนกลับมาอ่านอีกจ้ะ ขอบคุณมาก..จากใจ...ที่เรนน้อยมอบความรู้สึกดีๆมาให้ จะรอเซอร์ไพร์สจากน้องเรนนะ ๆๆๆ
27 เมษายน 2547 19:15 น. - comment id 255544
มาชื่นชมผลงานนะค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ อ้อบทนี้แจมกลัวจะผิดความหมายเลยขอไว้แจมในโอกาสหน้าแทนนะค่ะ อิอิ
28 เมษายน 2547 01:37 น. - comment id 255811
@..ผู้หญิงไร้เงา.. คืนนี้ดีใจมากๆ... ที่เปิดเข้ามาแล้วพบน้องตูนคนงาม ที่ยังไม่ห่างหายไปไหน ด้วยความรักและคิดถึงเช่นกันค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
