สีดำแทนคำว่าเศร้า มีเขม่ากลิ่นธูปโขมง สายสิญจน์ผูกผ่านสายโยง ในโลงคือผู้วายชนม์ พระสงฆ์สวดส่งวิญญาณ์ บรรดาผู้ฟังเกลื่อนกล่น ต่างร่ำไห้กันทุกคน ฟังมนต์พระท่านโมทนา เสร็จสรรพพิธีคืนนั้น พระท่านก็หันมาลา ญาติโยมทั้งโหติกา ต่างศรัทธาส่งท่านไป ยามดึกดึ่นในคืนนั้น มิทันได้ใครคาดหมาย ครบกำหนด 3 วันตาย ต่างแยกย้ายไม่เจรจา ยะเยือกเย็นย่ำค่ำคืน เสียงครืนใบไม้พัดพา เห่าหอนโหยโชยอุรา นกกา ท้องฟ้าก็มืดดำ ร่างทะมึนตึงขึงขัง มานั่งเชิงบันไดร่ำ เสียงสะอื้นกล้ำกลืนคำ บ่นรำพันน่าเวทนา ตาเฒ่าสนแกเฝ้าศพ นอนสลบเข้านิทรา ลืมตาตื่นขึ้นทอดตา ใครกันหว่าไม่เข้าที เห็นเพียงหลังที่ก้มนิ่ง สะอื้นอิงยิ่งระวี จึงทัก แกไอ้ทิดดี หรือบุญคลี่ มีไรกัน เมื่อแกเดินเข้าไปใกล้ ให้สงสัยอะไรนั่น มิใช่มีเพียงแต่มัน คนทั้งนั้นหลายสิบคน ทุกคนร่ำสะอื้นไห้ กระวายใจให้สับสน ลงกระไดไปกับคน นึกกังวล เหตุใดมี เมื่อไม่มีใครทายทัก นึกตระหนัก ไม่ค่อยดี กระโดดพลันวิ่งทันที แกปรี่หน้ามาหน้าโลง ภาพหน้าศพสิ้นสงสัย มิใช่ใครที่ตายโหง คือตาสนคนเฝ้าโลง แกตายโหงมา 3 วัน ด้วยติดใจในหน้าที่ สิ้นชีวีไม่ป่วนปั่น คิดเข้าข้างตัวเองนั้น คงไม่สั้นหรอกชีวี สามราตรีที่ผ่านพ้น คนทุกคนที่ถึงที่ พึ่งรู้ตัวว่าสิ้นดี ต่างพิรี้พิร่ำไร กลางดึกในคืนค่ำ จึงคลาคล่ำคนที่ตาย ต่างมารับแกกลับไป วินิจฉัยในบาป-บุญ สนสร้างบุญกันเถอะหนา เมื่อถึงคราจะอุดหนุน เป็นแรงธรรมคอยค้ำจุน ไม่วายวุ่น เมื่อตายไป.
น้ำตาซาตาน 25 มี.ค. 2547 01:31 น. - ID 49511 
1198
3
0
25 มีนาคม 2547 07:42 น. - comment id 236617
ดีจังคะ เขียนดีมาก มีเจตนากุศลมากค่ะ นุโมทะนา
25 มีนาคม 2547 12:11 น. - comment id 236712
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ และเห็นด้วยนะค่ะไม่ว่าเขาว่าเราสุดท้ายก็จบลงตรงความตายค่ะ ฉะนั้นต้องมั่นทำบุปให้มากๆๆๆๆกันดีกว่านะค่ะ (ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ)
25 มีนาคม 2547 17:41 น. - comment id 236906
แต่งได้ดีมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วหนาวๆด้วย อิอิ
25 มีนาคม 2547 20:27 น. - comment id 236935
หน้าส่วนตัว
มนุษย์ทุกชีวิตในโลกนี้
เมื่อถึงคราววายชีวีก็ทิ้งร่าง
แต่วิญญาณเวียนวนคงหลงทาง
จะเคว้งคว้างเปลี่ยวเปล่าเหงาหัวใจ...
กาลผ่านไปได้สามวัน
วิญญาณนั้นรู้ชะตาเหว่หว้าไฉน
ต่อจากนี้ชีวิตคงเดินทางไกล...
จะไปไหนบุญกรรมนั้นนำพา...
*** ---***
แต่งดีจังเลยค่ะ...มาแจมนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
