ชีวิตคนเราก็เหมือนละคร บางตอนก็มีความสุข บางตอนก็มีแต่ความทุกข์ คละเคลากันไป ดังเช่นละครชีวิตฉัน บางวันมีสุขมากมาย ในบางวันเศร้าตรมใจ ขาดคนห่วงใยดูแล โอ้..อนิจาน้ำตาไหลริน หัวใจฉันมันโบยบิน เสาะหาถิ่นที่พักพำนักใจ จะมีใครบ้างไหมให้พักพิง ละครในชีวิตฉัน ในบางวันสุขทุกข์ปะปน ฉันมองหาใครสักคน ก่อนสิ้นลมจากไปไกล ละครของบทสุดท้าย จะจบลงกันอย่างไร ทุกคนล้วนคงจะเข้าใจ คือ..หนีไม่ได้..ตายทุกคน
แก้วนีดา 23 ก.พ. 2547 16:12 น. - ID 47301 
1034
3
0
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น. - comment id 220171
ก่อนที่ฉันจะจากไกล ฉันขอหัวใจของฉันจะได้ไหม คนดีโปรดให้ใจคืนมาเถอะนะ ฉันจะได้จากไปอย่างไม่กังวน
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 220181
จะไปสนอะไร... กับใจที่จากไปดวงนั้น จำไว้แค่เพียงทุกวันๆ มีเค้าคนนั้น..ในใจ คิดมากทำไมเนอะ มีหน้าที่คิดถึงก้อคิดถึงกานปาย..อิอิ
23 กุมภาพันธ์ 2547 17:38 น. - comment id 220217
ละครชีวิตมีทุกคน มีทั้งเศร้าเหงาประปนไม่ห่างหาย บ้างก็ยังต้องเหว่ว้าและเดียวดาย ในโลกใบใหญ่เหมือนเหมือนกัน *-*ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 11:16 น. - comment id 220533
ก็..ว่าตั้งใจจะไม่สน แต่แหม..คนทั้งคน เราไม่สนคงไม่ได้ เพราะเค้าแอบเอาไป โถ..ก็ใจของเราไง ที่เค้าคนทั้งคน คนที่ว่าจะไม่สน ดันเอาใจเราไปหมดเลย..เฮ้อ... ขอบคุณค่ะ รดา จริงด้วยเน้อ...มีหน้าที่คิดถึงก้อคิดถึงกานปาย...อิ..อิ..
24 กุมภาพันธ์ 2547 11:23 น. - comment id 220535
ละครของชีวิตฉัน ในบางวันนั้นแสนเดียวดาย ฉันเองนั้นจะไปโทษโกรธใคร ก็เพราะเราดันไปรักเค้าเอง ละครของบางตอนเลยเศร้า บวกด้วยความเหงาเหงา ที่เราต้องขาดเค้าไป ผู้หญิงไร้เงาคงเข้าใจในตัวเรา แก้วนีดาเข้าใจว่า ผู้หญิงไร้เงา เป็นเพื่อนที่เข้าใจแก้วนีดาได้ดีคนหนึ่ง ขอบคุณมานะค่ะ ที่เข้าใจเรา ขอบคุณมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
