ร่องรอยทาง รอยทุกข์ รอยอาทร รอยย้อกย้อน สายนี้ ที่เคยผ่าน สายน้ำฝน รินรด เมื่อวันวาน คำแหว้วหวาน ซาบซึ้ง จึงมลาย ต้องเรียนรู้ โลกใหม่ ด้วยตัวเอง พาร้อยเรียง เสียงเพลง บรรเลงกาย แม้ไร้เงา ผู้คน คืนจันทร์ฉาย อยู่เดียวดาย แปรผัน สั่นสะเทือน สับสนทาง เคว้งคว้าง และว่างเปล่า วอนลมพัดเอา ดวงใจ ให้ลางเลือน สู่วิมาน พบพาน ดาวและเดือน จะย้ำเตือน เหม่อมอง ร่องรอยทาง รอยทาง ที่เคยย่างเดินของแต่ละคน ยากที่จะโรยไปด้วยกลีบกุหลาบ บางครั้งก็ต้องเจอกับขวากหนาม 19 มกราคม 2547 ผลิใบสู่วัยกล้า
23 มกราคม 2547 15:00 น. - comment id 206505
........หวัดดีทุกคน.........
23 มกราคม 2547 16:57 น. - comment id 206550
รอยทางของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อยู่ที่ว่าใครจะเลือกเดินทางไหน
23 มกราคม 2547 20:35 น. - comment id 206645
สวัสดีค่ะ มาทักทายค่ะ กลอนเพราะนะค่ะ *________*
23 มกราคม 2547 23:26 น. - comment id 206730
ร่องรอยทางก้าวย่างทางครั้งก่อน มีแต่รอยอาทรณ์ความหมองไหม้ มีแต่ความขื่นขมจมหัวใจ มีแต่อะไรอะไรที่ไม่สุขใจสักที *-*สวัสดีค่ะคุณผลิใบสู่วัยกล้า กลอนคุณไพเราะความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
24 มกราคม 2547 07:11 น. - comment id 206859
รอยทางเจ้า ก้าวไป ให้คงมั่น อย่าไหวหวั่น ไปหน้า อย่าท้อถอย สู่จุดหมาย ปลายทาง ที่เลิศลอย คว้าเอื้อมสอย สิ่งหวัง ได้ดั่งใจ (หายหน้าไปนานนะครับ)