อันทุกข์โศกโรคภัยในมนุษย์ ไม่รู้สุดสิ้นลงตรงไหน เหมือนกงเกวียนกำเกวียนเวียนระไว จงหักใจเสียเถิดเจ้าเยาวมาลย์ฯ
23 มกราคม 2547 10:39 น. - comment id 206401
กลอนเข้าใจความหมายมากครับ... อ่านแล้วก็รู้สึกว่า โลกนี้มันมีอะไรไปเรื่อย ๆ ไม่เว้น ไม่ซ้ำ...ว่าแล้วเราก็น่าจะอยู่กับปบัจจุบันให้คุ้มค่าที่สุดเนอะครับ...*-*
23 มกราคม 2547 15:43 น. - comment id 206533
งานนี้ก็ กรรมใด ใครก่อ ล่ะค่ะ
23 มกราคม 2547 17:56 น. - comment id 206579
*** เรื่องพระอภัยมณี สุนทรภู่แต่งนะจ๊ะ -------------
23 มกราคม 2547 23:09 น. - comment id 206722
กลอนความหมายดีมากเลยค่ะ