...อุดมการณ์...

อัลมิตรา

มิติห้วงดวงมานแสนบรรเจิด
เป็นบ่อเกิดกลอนงามความอ่อนไหว
เรียงร้อยคำขับกล่อมย้อมจิตใจ
แสนสดใสสุขสมอารมณ์ตน
แม้นหลากหลายเรื่องราวคราวรังสรรค์
แฝงความฝันฝักใฝ่ไร้สับสน
ยังคงความรื่นรมย์สมกมล
บัลดาลดลจิตมั่นไม่หวั่นเกรง
มากมุมมองมั่นหมายไม่จมปลัก
แจ้งประจักษ์แก่จิตคิดถูกเผง
ส่งเสริมให้ร่ายเรียงดั่งเสียงเพลง
ที่บรรเลงกล่อมใจในทุกครา
กลั่นความแฝงกรองฝันอันวิจิตร
พากย์พิพิธจิตรการด้านภาษา
เก็บอารมณ์เรื่องราวคราวผ่านมา
ยังมีค่ามากครั้งยังจำเป็น
แม้นมุ่งมั่นการใดอันไร้โทษ
เป็นประโยชน์มากน้อยพลอยมองเห็น
ดั่งสายลมสายรักมักฉ่ำเย็น
ขับทุกข์เข็ญเศร้าโศกจากอกไป
คงคาดว่าคืนวันอันแปรเปลี่ยน
แม้นหมุนเวียนเหว่ว้าพาหวั่นไหว
ยังค้นหาอุดมการณ์อันวิไล
ตราบหัวใจยังรับเร่งปรับปรุง
อย่าข่มขืนวิสัยทัศน์พิลาสล้ำ
อย่าเหยียบย่ำเหยียดหยามความหมายมุ่ง
อย่าบั่นทอนบีฑาพา ลรรลุง*
อย่ากระทุ้งกระแทกจิตจนคิดคด
ขอเรียงร้อยร่ายเรียงเยี่ยงกล่อมโลก
ขอลืมโศกล้างเศร้าคราวปรากฏ
ขอสืบสานบทกวีที่งามงด
ขอละลดอัตตาอันบ้าบอ
ย้ำโคลงกานท์ฉันท์กาพย์อันจับจิต
ย้อนความคิดมุมมองตรองหัวข้อ
โยงศัพท์เสียงอักษรส่งคงเพียงพอ
ไยย่อท้อ ?ฤๅท่านนั้นวางมือ
อุดมการณ์ด้านกวีมีหลากหลาย
แม้นบรรยายคงยากหากยึดถือ
ล้วนลึกล้ำลีลาถ้าฝึกปรือ
สมควรฤๅถ้าท่านสิ้นจินตนาการ  ? ๚ะ๛