หนึ่งเมล็ดพืชน้อยที่คอยฝน ให้พรำพรมชมชื่นระรื่นไหว ฝนโปรยปรายโอมอุ้มดินชื่นฉ่ำใจ อนึ่งชีวีเกิดใหม่ไร้ชี้นำ เมื่อได้ฝนอมอิ่มปริ่มต้นอ่อน ค่อยแตกยอดไชชอนดินถลำ เหมือนดั่งเด็กต้องการหลักที่ชี้นำ เพื่อเติบโตให้รากหยั่งอย่างมั่นคง รากแตะดินชอนไชอย่างไวว่อง ต้นกล้าอ่องเอี่ยมอาบน่าไหลหลง เปรียบเด็กน้อยเรียนรู้ใจผจง ผงาดง้ำค่ำตรงตนด้วยใจ แสงแดดสาดสีสดของใบอ่อน อนึ่งคำพร่ำสอนแสนสดใส รู้ผิดชอบสว่างล้ำในฤทัย ควบคุมได้สังเคราห์แสงแหล่งเติบโต ฤดูผ่านต้นกล้าใหญ่ใจหนักแน่น แม้นฝนแล้งแดดน้อยน่าโมโห แม้นต้องผ่านฤดูกาลที่อดโซ ดินระแหงแล้งโขยังสู้ทน ด้วยความคิดจิตมุ่งมั่นสักวันหนึ่ง ฉันจะต้องโตขึ้นดั่งต้นสน ทนแรงลมทนแดดแล้งไม่แกว่งวน ด้วยสู้ทนสักวันหนึ่งถึงกาลดี เสมือนเด็กมีจิตคิดมั่นมุ่ง ถีบตัวพุ่งสู่จุดหมายสวยสดสี แดดน้ำเหมือนผู้ใหญ่หล่อเลี้ยงดี จวบวันหน้าเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตน
Ichor 19 พ.ย. 2546 01:59 น. - ID 41674 
893
1
0
19 พฤศจิกายน 2546 02:18 น. - comment id 182978
เหมือนต้นกล้าที่เพาะไว้ ต้องดูแลรดน้ำให้ได้สุขขี เหมือนเด็กน้อยน้อยในโลกนี้ เราต้องคอยนำชี้นำทาง ***กลอนแต่งดีค่ะ ความหมายดีมากเลยค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
