คือดอกไม้ดอกงามในความฝัน ที่เธอนั้นปันจิตคิดรักษา เป็นดอกไม้เบ่งบานกาลเวลา ตั้งชื่อว่าดอกไม้แห่งน้ำใจ เธออยากมอบดอกไม้น้ำใจนี้ ให้คนที่รันทดได้สดใส และงอกงามในกมลคนทั่วไป เป็นดอกไม้ดอกใหม่ในใจคน เพราะดอกไม้แห่งน้ำใจในวันวาน ถูกริดก้านกิ่งใบไร้ดอกผล ยืนโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าทุกข์ทน ยังแต่ต้นเติบกล้าอยู่ช้านาน ด้วยน้ำใจของเธอเลิศเลอยิ่ง ต่อก้านกิ่งใบดอกงอกสืบสาน จากหนึ่งสองสามสี่ที่เบ่งบาน เป็นหมื่นล้านแสนต้นบนแผ่นดิน ขอดอกไม้ดอกนี้ที่เธอสร้าง สถิตกลางดวงใจไทยทุกถิ่น ให้สายธารน้ำใจที่ไหลริน คลายทุกข์สิ้นระทมตรมอุรา เพราะเธอคือดอกไม้แห่งน้ำใจ ที่ใครใครตั้งนิยามและถามหา แท้จริงเธออยู่ในใจประชา รอศรัทธาเบ่งบานดอกก้านใบ
31 ตุลาคม 2546 18:57 น. - comment id 177566
...ไพเราะ..มากเลยค่ะ.. เรน..แวะมาชื่นชม.. ..
1 พฤศจิกายน 2546 01:10 น. - comment id 177695
ไพเราะ เจงๆขอรับ คือดอกไม้แห่งน้ำใจที่เธอให้ คือดอกไม้ในหัวใจที่ปรารถนา คือดอกไม้ที่สดชืนรื่นอุรา คือดอกไม้ที่ชื่อว่า ดอกฟ้าแห่งตะวัน
1 พฤศจิกายน 2546 01:11 น. - comment id 177696
ขอสักต้นดอกไม้แห่งน้ำใจ จะปลูกไว้ด้วยใจใคร่รักษา เพื่อให้ออกผลดอกงอกงามมา เป็นคุณค่ายิ่งหนักรักทุกวัน ***ชอบงานกลอนบทนี้มากเลยค่ะ ไพเราะและความหมายดีอย่างที่บอกกล่าวไว้จริง ๆ ยอมรับและนับถือค่ะ***
1 พฤศจิกายน 2546 19:35 น. - comment id 177882
จะตามไปเป็นกำลังใจดาวดวงนี้ ถึงแปล่งแสงไม่เต็มที่ตอนนี้หนา แต่ประกายแสงแวววาวอยู่ในป่า กับนักกลอนทั่วหน้าไม่ช้าดัง ขยันแต่กลอนเก่งมากเลยครับ ผมเองจะแต่งแต่ละครั้งต้องใช้เวลาหลายวัน
8 พฤศจิกายน 2546 13:19 น. - comment id 179478
หยาดหยดแห่งน้ำใจใสพิสุทธิ์ งามประดุจน้ำค้างกลางป่าหนาว เป็นแรงใจให้กันได้ทุกคราว ระยิบพราววาววับประดับใจ