หน้าส่วนตัว
ณ ขอบฟ้าเวิ้งว้างกว้างไกลสุด
เราจะหยุดดูโลกสุขโศกหมุน
มองเห็นความเป็นไปในสมดุล
กับต้นทุนชีวิตลิขิตทาง
เส้นขอบรุ้งโค้งคิ้วเชื่อมทิวฟ้า
โลกมายาแฝงอาบด้วยภาพต่าง
เหมือนละครหลากรสบทอำพราง
ซ่อนระหว่างมนุษย์สมมุติใจ
เส้นขอบฟ้าเวิ้งว้างซ่อนบางสิ่ง
โลกความจริงกลบเกลื่อนด้วยเงื่อนไข
คล้ายหมอกม่านเวียนวนหนทางไกล
สองเท้าที่ก้าวไปไร้แรงเดิน
เส้นขอบฟ้าคลับคล้ายสู่ปลายฝัน
ภาพทางนั้นรกร้างราวห่างเหิน
ยิ้มหัวเราะโศกเศร้าเหงาเผชิญ
ก้าวดำเนินตามช่วงห้วงวังวน
เส้นขอบฟ้ากว้างไกลไม่อาจรู้
เราคือผู้เข้มแข็งแกร่งทุกหน
กับโลกที่รุ่งเรืองเมืองแห่งคน
เปรอะเปื้อนปนเงาภาพฉาบมายา
นั่นขอบคิ้วโค้งคุ้งสุดรุ้งเร้น
เหมือนกับเช่นใจคนดิ้นรนฝ่า
ม่านกิเลสมืดมิดปิดบังตา
ทาสของความปรารถนาแห่งอาดูร
แววดาว 21 ต.ค. 2546 13:30 น. - ID 40375 
659
1
0
23 ตุลาคม 2546 22:58 น. - comment id 175732
แวะมาเยี่ยมเป็นกำลังใจให้ครับ ว่าจะแต่งกลอนเสริมต่อ แต่หัวทื่อยังไงไม่รู้ คิดไม่ออก กลอนที่คุณแต่งมาล้วนมีคุณภาพมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
