หน้าส่วนตัว
เหม่อมองฟ้าเพื่อหาซึ่งคำตอบ
ใจฉันชอบหรือชังชีวิตหนอ
จะกอบโกยหาความสุขหรือจะพอ
เป็นผู้ขอหรือผู้ให้หนอใจนาย
บางทีนั่งท่องไปกับความคิด
ทำไมจิตสับสนซนเหลือหลาย
เกือบจะพลาดขาดสติประครองกาย
ไม่เข้าใจชีวิตที่เกิดมา
มีคำกล่าวชีวีนี้คือทุกข์
ฉันจะสุขเมื่อไหร่ในเบื้องหน้า
หรือจะทุกข์ชอกช้ำระกำอุรา
เสียดายที่เกิดมาเป็นคน
พุทธองค์ทรงตรัสสัจพจน์
ถือกำหนดสุขมีทุกแห่งหน
เพียงแต่ใจไม่มีกิเลสปน
จึงจะสูงกว่าคนเป็นมนุษย์
อย่าโลภ โม โทสันต์กระหายอยาก
ต้องตัดเสียสิ้นซากจนสิ้นสุด
รักษาสมดุลดั่งคำพุทธ
รับและให้อย่าหยุดเท่าเท่ากัน
....................เด็กเมืองยศ..............
เด็กเมืองยศ 29 ก.ย. 2544 23:59 น. - ID 4027 
812
0
0
1 ตุลาคม 2544 09:47 น. - comment id 13408
กลอนของคุณมีอะไรที่น่าสนใจมากทีเดียวนะคะ บทแรกๆอ่านก็เฉยๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ จริงๆนะคะ
1 ตุลาคม 2544 10:45 น. - comment id 13417
ขอบคุณครับ
4 ตุลาคม 2544 02:02 น. - comment id 13597
อืม....แฝงแง่คิดที่มีคุณค่ามากค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
