ไม่อยากให้ถึงปลายทาง ..

น้ำแข็ง


หนึ่งชีวิตที่เริ่มต้น ..
เหมือนกับฝนชะดอกให้สดใส
ภุมรินเกาะเกี่ยวเวียนผ่านไป
ผลิดอกใบแตกหน่อให้งดงาม
หนึ่งชีวิตเมื่อวันผ่าน ..
ต่างมีฝันจุดหมายที่วาดไว้
แดดอ่อนอ่อนรวยรินชูกิ่งใบ
บางต้นไกลบางต้นใกล้ตามวิถีทาง
หนึ่งชีวิตเมื่ออ่อนล้า ..
สายลมพาความเย็นเป็นเพื่อนเหงา
บนท้องฟ้าสายรุ้งที่ทอดยาว
เมฆขาวขาวเตือนให้รู้สิ่งต่อไป
หนึ่งชีวิตที่ปลายทาง ..
ความอ้างว้างเหน็บหนาวเวียนมาหา
แห้งโรยร่วงหล่นไปตามเวลา
จะเหลือค่าก็แค่ซากอยู่ในดิน..นิจนิรันดร์
				
comments powered by Disqus
  • เคโร๊ะจัง....

    29 กันยายน 2544 10:19 น. - comment id 13271

    อ่า  มันเปงสัจธรรมอ่ะจ้า....น้ำแข็งอย่าเศร้าปายเลยน๊า....ยิ้มหน่อยจิ  โลกเรายังสดใสจ้า....
  • โคลอน

    29 กันยายน 2544 12:17 น. - comment id 13285

    เห็นด้วยกับ เคโร๊ะจ๊ะ...แต่กลอนดูเหงาๆเศร้าๆจัง เป็นกำลังใจให้เสมอน๊า...เข้มแข็งไว้จ๊ะ ถ้าหากต้องพบเจอกับเรื่องทุกข์ร้อนใดๆ
  • จัน

    1 ตุลาคม 2544 01:30 น. - comment id 13377

    หายไปนานเลยนะ คิดถึงจังเลยจ้า แต่งกลอนได้
    ดีเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ
  • โอ๋เอ๋

    1 ตุลาคม 2544 07:13 น. - comment id 13395

    ชอบค่ะ สะท้อนมุมมองของชีวิตดี
  • น้ำแข็ง

    2 ตุลาคม 2544 08:13 น. - comment id 13445

    ขอบคุณค่ะ เคโร๊ะ โคลอน ที่คอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ (ลุกๆๆ จากที่นอน อิอิ)  // เราก็คิดถึงจัน และเพื่อนๆ ที่ไทยโพเอ็มเหมือนกันค่ะ ^_^ // ขอบคุณ โอ๋เอ๋ และคนที่คลิ๊กเข้ามาอ่านด้วยจ้าา..
  • กาญจน์

    4 ตุลาคม 2544 07:45 น. - comment id 13638

    อยากให้มีกวีดีๆอย่างนี้ให้อ่านทุกวันเลยนะ
  • Rin.

    8 ตุลาคม 2544 05:59 น. - comment id 14030

    น้ำแข็งแต่งกลอนเพราะอีกแล้วนะคะ  รินอยากแต่งเก่งๆแบบน้ำแข็งจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน