อันชีวิต คิดเล่น ก็เห็นคล้าย กลอนทั้งหลาย หมื่นพัน ที่สรรค์สร้าง หยิบปากกา เขียนตอนต้น ต่อตอนกลาง เสร็จแล้ววาง ปากกาลง ตรงตอนท้าย....!!!
12 ตุลาคม 2546 16:45 น. - comment id 173931
ครับคงใช่แหละ
12 ตุลาคม 2546 18:53 น. - comment id 173951
ขอบคุณพรระวี.....ชื่อดีจัง......พรจากฟ้าเชียวนา....
12 ตุลาคม 2546 19:32 น. - comment id 173959
..ลึกซึ้ง.. กับ..ความหมาย.. ..บทกลอนให้ ..ในแง่คิด.. ปากกา.. คือลิขิต... ..ชีวิต .คล้าย.. ตามร่ายกลอน.. ... แว๊ปป... ไปเซ็นฯ... เห็นยืนเด่น ..บนเวที.. ใส่สีขาว ..ยีนส์ซีด... ............
12 ตุลาคม 2546 21:45 น. - comment id 173991
อืม. . . .ใช่ค่ะใช่ ^^
12 ตุลาคม 2546 23:03 น. - comment id 174011
*** ถึงจะเป็นแมวน้อย...แต่ก็มองชีวิตอย่างเสือโคร่งเลยล่ะนี่... ขอบคุณด้วยใจจริงจ้ะแมวน้อย **** *** ขอบคุณอาเรนสำหรับกลอนที่โพสด้วยหัวใจ......โพสแล้วก็ชะแว็บไปเซ็นฯ... คนนี้มีทั้งความสุขใส่ตนเอง...และน้ำใจใส่ผู้อื่น...!! ***
12 ตุลาคม 2546 23:15 น. - comment id 174015
ใช่เลยกับนาทีนี้ที่ใกล้วางปากกาลงและเทเลือดรักนี้ที่ละมุนมากไปออกไปจากจิตวิญญาณนี้ กลับมาสู่ชีวีที่..เลิกฝันดับฝัน รักและรัก
13 ตุลาคม 2546 14:43 น. - comment id 174112
โห...ท่านพุดพัดชาจะวางปากกาได้ไง....เขียนให้คนอ่านกันเพลินๆได้ทั้งสาระและบันเทิงมาโดยตลอด..... น้ำผึ้งป่านี่สิ....ปากกาหมึกจะหมด...ต้องสะบัดๆๆๆ...จึงจะเขียนออกน่ะ.... ขอบคุณที่มาให้ความรัก...ขอให้ความรักตอบแทนเช่นเดียวกัน...
13 ตุลาคม 2546 21:58 น. - comment id 174153
อยากมากวนจัง... แอบฟัง ..ใครกรน..คร่อกฟี้.. !! โห้ยย.. อาเรน..แอบย่อง.แบบผี... ..ดึงผ้าห่ม..ทันที..ไม่กลัวถูกตี เอิงเอยย.. ...ซาแว๊ปปป...