ไกลแสนไกล
ปีกฟ้า
ขอบฟากฟ้าแผ่นดินฝันอันไกลโพ้น
ทางโชกโชนบุกลุยล่าฝ่าขวากหนาม
ก้าวเหยียบย่างอย่างหาญกล้าจารึกนาม
ไม่ครั่นคร้ามอันตรายย่างกรายมา
แม้จุดหมายจักแสนไกลมิไหวหวั่น
กีดขวางกั้นด้วยน้ำดินภูหินผา
แทรกซึมทราบภาพฝันวันเวลา
เหนื่อยอ่อนล้ากว่าจักสู้สู่ปลายทาง
หลับตาลงกลางราตรีที่มืดมิด
หยุดชีวิตกายพักผ่อนก่อนฟ้าสาง
พลิกฝันเพิ่มเติมความหวังหลังเจือจาง
ค่อยเสริมสร้างฟูมฟักฟื้นคืนเรี่ยวแรง
เพราะดวงใจไม่เคยสิ้นกลิ่นชีวิต
ถูกลิขิตดุจตะวันเฉิดฉายแสง
สักวันหนึ่งการรอดอยู่คู่เปลี่ยนแปลง
จักพลิกแพลง่สูโพ้นฟ้าเกินกว่าไกล...