นานมาแล้ว... ละอองฝันได้ก่อแนวเป็นความฝัน ฉันเดินทางกลางป่าค้นหามัน ตามลายแทงแสงตะวันที่ผันพา แต่แล้ว... ไร้วี่แววแนวฝันที่ฉันหา ยิ่งเดิน..ยิ่งไกลสุดสายตา ยิ่งไขว่..ยิ่งคว้ายิ่งล้ารอน เหนื่อยแล้ว... ตะวันฉายยังพรายแพรวแนวแดดอ่อน คล้ายคล้ายจะระบายสีบทละคอน แต่ใจฉันกลับล้มนอนข้างก้อนดิน หมดแล้ว... สายลมพัดความแน่แน่วไปหมดสิ้น ทิ้งเอาไว้เพียงลมไหวที่ไหลริน สูดซับไอไล้กลิ่นดินและทราย สุดแล้ว... ลมหายใจไหวแผ่วครั้งสุดท้าย ไร้อากัปสับสนทุรนทุราย นอนแผ่กายตายช้าช้ากลางป่าฝัน แล้ว... ฝันมากมายก็เรียงแถวมาหาฉัน ณ ที่นี้กลับมีฝันเป็นนิรันดร์ ที่แท้ฉัน..เป็นเจ้าของมัน..มาทั้งชีวิต
ตะวัน 27 ก.ย. 2544 14:56 น. - ID 3960 
1129
1
0
27 กันยายน 2544 20:25 น. - comment id 13124
บางเวลาที่เราเหนื่อยล้า....อยากจะนิทราชั่วนิรันดร์...ไม่อยากที่จะตื่นจากความฝัน....แต่ความจริงกลับตรงข้ามกัน.....เพราะชีวิตคนเรานั้นคงไม่ยืนยาว....// กลอนเพราะจ๊ะ.ตะวัน (อดที่จะคิดตามไม่ได้)
28 กันยายน 2544 00:00 น. - comment id 13150
เพราะมาก....จริง ๆ
28 กันยายน 2544 11:33 น. - comment id 13197
ตะวัน สารภาพมาตรงๆซะดีๆ เคยมีผลงานรวมเล่มอะไรรึเปล่า หรือเป็นนักเขียนใหญ่แอบแฝงมาอ๊ะป่าว ทำไมมันเยี่ยมอย่างนี้ /// เก่งจริงๆนะเนี่ย ถ้าไม่ใช่ล่ะก็ มีผลงานรวมเล่มได้แล้วนะตะวันนะ
28 กันยายน 2544 11:40 น. - comment id 13198
ยอดเยี่ยมมากจริงๆ ภาษาที่ใช้ถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีมากๆ
29 กันยายน 2544 08:10 น. - comment id 13268
น่านสิ..(เห็นด้วยกับเสี้ยวค่ะ)..เราติดตามผลงานตะวันมาต้างนานและ.. ทั้งความหมาย..ใช้คำ..ไอเดีย..ฯ เพราะปายหมด.. ^_^ ..
27 ตุลาคม 2544 12:42 น. - comment id 16299
เยี่ยมมากๆ
3 ธันวาคม 2544 19:23 น. - comment id 22636
เยี่ยมมากเลยค่ะ ไม่รู้กลอนบทนี้ลีนลืมมาชมได้ยังไง แต่ขอบอกไว้ว่าเพราะมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
