เธอเป็นแค่หุ่นยนต์ไร้ชีวิต มัวยึดติดกับการงานบานหัวเบอะ ปัจจุบันทำงานงกเงิ่นเลอะเทอะ สมองเฟอะเบ๊อะบ้าค่าเงินเดือน เธอเป็นแค่เครื่องจักรมากขี้เลื่อย ไม่รู้เหนื่อยเมื่อยก็ไม่ใกล้ฟั่นเฝือน ตูเป็นใครทำอะไรเริ่มเลอะเลือน ลืมทั้งเพื่อนลืมทั้งโลกลืมตัวเอง เธอไม่เคยค้นเข้าไปในก้อนเนื้อ ที่ความเชื่อความคิดฝันเต้นเหยงเหยง ไม่เคยมองเข้าข้างในใจตัวเอง เธอจึงเป็นได้แค่เพลงไร้ทำนอง
เสี้ยว 27 ก.ย. 2544 05:23 น. - ID 3948 
1065
0
0
27 กันยายน 2544 11:02 น. - comment id 13103
อ่า คารมบาดลึก..
27 กันยายน 2544 12:22 น. - comment id 13112
เพลงที่ไร้ทำนอง ไม่รู้จะร้องอย่างไร จะแต่งทำนองเอง ก็ไม่เก่งเหมือนใคร ๆ ปล่อยทิ้งไว้ให้เป็นมนุษย์หุ่นยนต์อย่างนั้นเถอะ สักวันหากเครื่องยนต์เสียแล้วจะรู้สึก / ว่าไปเรื่อยเปื่อยเลยนะไม้เก็ดนี่ เขียนได้ดีครับ ใช้คำที่มองเห็นภาพพจน์เลยละ
27 กันยายน 2544 22:20 น. - comment id 13129
โห...คนอย่างนี้มีด้วยเหรอ เนี่ย
28 กันยายน 2544 21:10 น. - comment id 13220
สะท้อนให้เห็นภาพได้เลยนะเนี่ยะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
