มนุษย์คิดว่าตนฉลาดเลิศ แสนประเสริฐในจิตคิดสร้างสรรค์ ทั้งประดิษฐ์สิ่งมากมายหลายร้อยพัน ยังรังสรรค์สังคมเขาจนก้าวไกล แต่มนุษย์นั้นจะรู้บ้างไหมเล่า ว่าพวกเขาสร้างสังคมจนสดใส แต่กลับลืมสิ่งสำคัญที่สุดไป นั่นคือจิตสำนึกในใจเขาเอง มนุษย์สร้างความเจริญในด้านวิทย์ แต่ว่าจิตใจเขากลับโหรงเหรง มีแต่ความชั่วช้าน่ากลังเกรง สุดวังเวงในดวงจิตลองคิดดู มนุษย์เอ๋ยคิดว่าตัวฉลาดนัก แต่ยิ่งมองยิ่งประจักษ์น่าอดสู อันความจริงมนุษย์นั้นโง่น่าดู เฝ้าเชิดชูแต่สิ่งที่ไม่จีรัง
ปรารถนา วราฤทธิ์ 22 ก.ย. 2546 19:14 น. - ID 39306 
1302
1
0
24 กันยายน 2546 10:08 น. - comment id 170226
เป็นกลอนแนวใหม่ที่ให้แง่คิดดี ๆ มากมายเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
