ทุกขณะคือวันอันมืดมน ทิ้งขว้างมิสืบค้นหาคุณค่า เคลื่อนวนคล้ายวงเข็มนาฬิกา คอยสักครามีคนชี้หนทาง อาบไอแดดเหม่อมองละอองฟ้า เพราะรู้ว่าช่วงวัยยังไกลห่าง วันนี้ที่มาเยือนจึงเลือนลาง ปล่อยวันอันเปล่าร้างให้ผ่านไป ล่วงเวลามากมายได้พ้นผ่าน จนพลาดการเริ่มต้นหนทางใหม่ คล้ายมิอาจคว้าดวงตะวันไกล ลอยลับในครรลองของเวลา คือวิถีวันเวลาอันสับสน คนหนึ่งคนไม่ใส่ใจไร้คุณค่า ช่วงวัยได้ทบซ้อนมิย้อนมา คอยเวลาผ่านพ้นจนจำใจ
18 กันยายน 2546 14:26 น. - comment id 168794
ให้ข้อคิดได้ดีจังเลยคะ เวลาไม่เคยคอยใคร ผ่านพ้นเลยวัยไปเร็วแท้ หากคิดสิ่งใดก็ตามแต่ จงแน่วแน่ตั้งใจในเร็ววัน
18 กันยายน 2546 16:02 น. - comment id 168847
เห็นด้วย และขอบคุณ คุณแอ็ปเปิ้ล ครับ
19 กันยายน 2546 01:17 น. - comment id 168950
ช่วงเวลาผ่านมาได้ข้อคิด มีมิ่งมิตรช่วงเตือนจิตถูกผิดให้ ช่วงเวลาผ่านมาไม่ผ่านไป เพราะได้ข้อเตือนใจที่แสนดี ***แวะมาทักทายค่ะ***
19 กันยายน 2546 03:27 น. - comment id 169001
ถึงคุณผู้หญิงฯ เพียงเธอยอมเสียเวลาอันมีค่า แวะเข้ามาทายทักกับตัวฉัน ขอน้อมรับถ้อยคำทักทายนั้น อันตัวฉันขอขอบคุณจากใจจริง