ชีวิตใครใครก็รักจักถนอม หายินยอมถูกทำร้ายให้วายสิ้น แม้นพิการก็เบิกบานในชีวิน แม้นเจ็บป่วยก็ไม่สิ้นความหวังคลาย จะหมาไทยหมาเทศเขตไหนไหน ต่างกลัวภัยไม่ต้องการถูกทำร้าย เที่ยวจรจัดก็เพราะหนีอันตราย อาจวุ่นวายก็เป็นเช่นสัตว์จร ไร้สำนึกให้ตรึกเห็นเช่นมนุษย์ ว่าควรหยุดสิ่งไหนควรถ่ายถอน ใช้สัญชาตญาณเข้ารานรอน เพราะเป็นสัตว์ที่อ่อนไร้ปัญญา อันมนุษย์นั้นมีที่ต่างสัตว์ คือการจัดวิจารณญาณราญปัญหา คุณธรรมค้ำใจในเมตตา จึงมีค่ากว่าเดรัจฉานไง
พี่ดอกแก้ว 28 ก.ค. 2546 20:37 น. - ID 37171 
967
6
0
29 กรกฎาคม 2546 05:48 น. - comment id 157118
หน้าส่วนตัว
เรน..อรุณสวัสดิ์..พี่ค่ะ...
เป็นบทกลอน...ที่เรนอยากแต่ง...
สื่อได้ดีมากเลยค่ะ...
..เรนแอบมา...
แว๊ปป...
29 กรกฎาคม 2546 07:22 น. - comment id 157130
@...แอบมาแล้วก็แว๊ปป... จะหนีไปเที่ยวหรือเปล่าคะนี่ มีความสุขมากๆตลอดวันนี้นะจ๊ะ สวัสดีจ้ะ
29 กรกฎาคม 2546 15:34 น. - comment id 157207
เป็นกลอนที่สื่อความหมายได้ดีมากเลยค่ะ
29 กรกฎาคม 2546 20:07 น. - comment id 157261
จะให้เอาถึงขนาด รักฉันก็รักหมาของฉันด้วยหรือเปล่าครับ
29 กรกฎาคม 2546 23:10 น. - comment id 157305
@.....ขอบคุณค่ะผู้หญิงไร้เงา ณ คาบเวลานี้ความเมตตาพร่องไปจากใจคนมากขึ้นทุกที ..... ไม่เฉพาะสัตว์หรอกค่ที่ถูกทำร้าย ..กับมนุษย์เช่นเดียวกันเบียดเบียนกันเท่าที่โอกาสจะอำนวย .........
29 กรกฎาคม 2546 23:18 น. - comment id 157308
.....ควรจะเป็นเช่นนั้นท่านชนะ... รักมากใช่ไหมล่ะในตัวฉัน ก็ต้องเห็นว่าหมาน่ารักเช่นกัน มิฉะนั้น..คนละทางให้ห่างเลย ....ขอบคุณค่ะที่มาฝากข้อความไว้ ชัยชนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
