บางชีวิตลิขิตฝันนั้นสูงล้ำ และหมายนำความสมหวังให้ยังผล จึงเหน็ดเหนื่อยเดินทางอย่างทุกข์ทน ก็เพื่อผลเรืองรองของฝันไกล บางชีวิตลิขิตเพียงจำเรียงความ สร้างคุณงามตามชอบกอบเก็บไว้ มีโอกาสช่วยเหลือก็เกื้อไป ถนอมใจสร้างทำแต่ความดี ทุกชีวิตล้วนลิขิตลวดลายกรรม เพื่อน้อมนำความในใจไม่หลีกหนี จะมีฝัน..ไร้ฝัน...ในชีวี ต่างต้องมีการเดินทางสร้างร่องรอย และเดินสู่จุดหมายในไม่ช้า หรือพบพาอุปสรรคให้ล่าถอย จะหวาดกลัวเก่งกล้ากี่มากน้อย ต่างล้วนคอยความสุขสมภิรมย์ใจ และความจริงที่ทุกสิ่งต้องยอมรับ คือความดับจากอยู่..รู้หรือไม่ วันนี้อาจยังมีลมหายใจ พรุ่งนี้ไม่อาจยั้งรั้งชีวา จะอ่อนแก่แม้เด็กเล็กน้อยนั้น ก็มีวันจากไปไม่เห็นหน้า พบรอยแยกแตกดับกับเวลา ใคร่ครวญว่า..ชีวิตนี้..มีเพื่ออะไร
พี่ดอกแก้ว 10 ก.ค. 2546 04:51 น. - ID 36367 
1007
12
0
10 กรกฎาคม 2546 09:20 น. - comment id 153207
บทกวีพี่ดอกแก้ว กระทบหัวใจมากครับเรื่องนี้ ได้อ่านก็รู้สึกถึงสติ ที่วิ่งเข้ามาให้คราญคิดพิจารณาใน เวลา ของชีวิต ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร และไม่เดินหลงไปในวังวนแห่งการเวลา ขอเก็บนะครับ ด้วยชื่นชมมากครับ
10 กรกฎาคม 2546 14:07 น. - comment id 153278
วากย์วาทีพี่เอ๋ยชะเชยจิต แผ่งามคิดปิดวางอยู่กลางหน สิบถ้อยงามชะลามน้ำใจคน กล่อมทุพพลด้นนัยน์อ่านไว้ตรอง
10 กรกฎาคม 2546 20:47 น. - comment id 153416
พุดพัดชาไม่เคยหยุดรักงานพี่ดอกแก้วเลยนะคะ อยากเขียนงานงามอย่างนี้บ้างจัง และชอบภาพประกอบมากอยากสวยเหมือนนางในฝันคนนั้นจังค่ะ ชอบท่านั่งที่เหม่อมองๆปแสนไกล อยากรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่นะและงามจนบรรยายไม่ถูกเลยค่ะ
10 กรกฎาคม 2546 21:25 น. - comment id 153442
:) ........................................ :)
10 กรกฎาคม 2546 22:31 น. - comment id 153468
(อาจจะมาไม่เหมือนเพื่อน) ถ้าผมบอก ชีวิตนี้ มีเพื่อแม่ คนดูแล ก็คือน้อง ที่อยู่ไกล้ ชีวิตนี้ เพื่อภรรยา นางในใจ ก็คงไม่ เพราะยังโสด อยู่สบาย ถ้าผมบอก ชีวิตนี้ มีเพื่องาน หน้าไม่ด้าน ผมชอบ ทำงานสาย ชีวิตนี้ มีไว้ เพื่ออะไร หาคำตอบ สุดท้าย ยังไม่เจอ
11 กรกฎาคม 2546 18:26 น. - comment id 153590
บุรุษแห่งสายน้ำ.... สิ่งที่มีคุณค่า...จะปรากฏได้ก็ต่อเมื่อมีผู้พบเห็นคุณค่านั้น เช่นกันค่ะ...สติ อันเป็นจอมทัพฝ่ายกุศล... จะปรากฏความยิ่งใหญ่ก็ต่อเมื่อดวงใจที่ใฝ่ในคุณงามนั้นมีอัธยาศัยในการสร้างกุศล..... ....ขอความสุขสงบที่พบนี้จงเกื้อหนุนให้..ลำน้ำน่าน ..พานพบแต่สิ่งสูงค่านะคะ... ...และก็ขอบอกว่า ...ชื่นใจค่ะ ที่บทกวีบทนี้เป็นอีกบทหนึ่งที่สามารถเป็นเครื่องมือในการเผยแพร่พระพุทธศาสนาได้ ..แม้จะมีผู้ที่รับทราบเพียงท่านเดียว ก็ภูมิใจแล้ว... ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกที่ดีมาเสมอ
11 กรกฎาคม 2546 18:36 น. - comment id 153595
สดายุ.... ผู้ใจงามยามทักจักหวานถ้อย พื้นใจร้อยด้วยธรรมนำนิสัย สื่ออักษรกลอนฉันท์อันพิไล เพื่อเทิดไว้ในธรรมนำปรัชญา ทราบไหมคะว่า ..สดายุ..คือ ความภาคภูมิใจประการหนึ่งในชีวิตที่ได้รู้จัก ... กับบุคคลที่เรียกได้ว่าเป็นเลิศในการแต่งฉันท์ .....มากไปกว่านั้น คือการสื่อนำคำสอนในพระพุทธศาสนาออกมาไว้อย่างมีค่าในบทประพันธ์ อันเป็นการสืบทอดพระศาสนาประการหนึ่ง ...ขอบคุณทุกครั้งที่แวะไปลงผลงานไว้ที่ลานธรรม ...ขอบคุณอย่างยิ่งค่ะ
11 กรกฎาคม 2546 18:49 น. - comment id 153602
พุดพัดชา...... ความมุ่งมั่นในการสร้างสรรค์งานของพุดพัดชานั้น ..มิได้เพียงจรรโลงไว้ซึ่งความงามของภาษาในเชิงพรรณา ..ยังประกอบด้วย ...การให้ประโยชน์เกี่ยวกับความจริงของชีวิตและธรรมชาติรอบกายอีกหลายประการ ...ทั้งสามารถสื่อให้ผู้อ่านเกิดความประทับใจในเหตุการณ์ที่เรียงร้อยเป็นเนื้อเรื่อง ..ที่สำคัญคือทำให้เกิดความรักในภาษาไทยอันเป็นเอกลักษณ์ของชาติอย่างไม่รู้ตัว...ภูมิใจแทนท่านผู้ประดิษฐ์อักษรค่ะ ....เรามาช่วยกันสร้างงานศิลป์เพื่อเยาวชนในรูปแบบที่ต่างๆกันนะคะ ...ตามความถนัด..และตามความชอบ ...พุดพัดชาใช้ภาษางามเหลือเกินในวรรณกรรมร้อยแก้ว .... พี่ดอกแก้วยอมแพ้ค่ะ
11 กรกฎาคม 2546 18:53 น. - comment id 153605
ฟองอากาศ.... แม้จะไม่ปรากฏถ้อยคำใดๆ แต่ก็ดีใจมากที่แวะมาเยือนอยู่เสมอ ..บางครั้งความรู้สึกดีๆ ก็ไม่จำเป็นต้องสื่อด้วยคำพูด ..เหมือนกับมิตรรัก ที่พร้อมเคียงข้างเสมอเมื่อได้รับความทุกข์ยาก @..ขอบคุณมากค่ะฟองอากาศ..
11 กรกฎาคม 2546 18:56 น. - comment id 153606
ชัยชนะ..... ผู้ที่มาพร้อมกับความจริงใจเสมอ ...ยอมรับ และซักถาม ..... แสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมา ชอบความสนุกสนานเฮฮา.... และสร้างความหรรษาให้แก่ผู้ที่กำลังหม่นเศร้า ..ใจดีมากๆที่อยากให้โลกนี้มีความรื่นเริงมากกว่าความเศร้าสร้อย... @ขอบคุณค่ะที่มาทักทายและให้เกียรติเสมอ
16 กรกฎาคม 2546 21:16 น. - comment id 154591
หน้าส่วนตัว
..เรน..รัก บทกวี..
รักทุกตัวอักษร.. .
.. ที่ได้อ่าน..ของพี่นะคะ..
นานมาก.. ที่เรน..ไม่กล้า..โพส..
ความรู้สึกครั้งแรก...
..กับ..ตอนนี้..ของเรน..
แตกต่าง..กันจัง...
..รัก..ทุกตัวอักษร..ของพี่..นะคะ..
17 กรกฎาคม 2546 22:51 น. - comment id 154852
@เรนน้อย แอบมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยู่อยู่ก็มาสร้างความสดใส ทั้งอ่อนหวาน..เจือจานในน้ำใจ ยิ้มสดใสมีมอบตอบทุกคน ขอโทษนะจ๊ะที่มาช้าไปหลายวัน.... ...ดีใจค่ะที่น้องเรนน้อย มอบสิ่งสำคัญให้กับตนเองได้แล้ว..นั่นคือ ความมั่นใจ .... ....ขอให้มีความสุขและสบายใจทุกวันนะคะเด็กดี....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
