ปริปัญญ์ ๑

ปริวรรต

    
                         ปริมณฑลกว้าง             กลางพนา
             วรรตนิยมมา                            อยู่ใกล้
             แบ่งแยกซึ่งคนผู้                      หลงอยู่  สังคมนา
             แยกกลับแยกยักย้าย               บอกคล้ายลืมเห็น
               
                        ขวางโลกซึ่งคนได้          นิยมดล
             หนีห่างจากผู้คน                        เอกอ้าง
             ไขว่คว้าหาความสุข                   ที่แท้   ยั่งยืน
             แต่ผลคืนกลับบ้าง                     ชอกช้ำ   กำสรวล
 
                       รวนเรเอยใจคน            ไม่แท้
             ชายหญิงมีเปลี่ยนแปร              เป็นผล
             ก่อนเคยคิดดีสร้าง                    เสนอสิ่ง สรรฤา
             ชั่วเดียวเกลียวปีนแล้ว             เสร็จก็ลืมพลัน
                        ดั่งหนึ่งฝูงนกซึ่ง              เพลินบิน
              ร่อนถลายิ่งห่างดิน                    ยิ่งใกล้
              บรรจบพบสุขกว้าง                    กลางฟากฟ้าพอ  
              แต่บ่ทันจักได้                          กลับต้องสิ้นแสวง