เหมือนชีวิตจมอยู่ในกองไฟ... เผาผลาญ..จนมอดไหม้ไปทั้งร่าง ล้มตัวลง..เกลือกกลิ้งไปตามทาง สุดเสียงร้องครวญคราง..สลบไป แล้วถูกสาดน้ำเกลือ..ให้ลุกตื่น ต้องทนฝืน..สิ้นแรงจะยืนไหว แสนหนาวเหน็บ..เจ็บร้าวถึงหัวใจ อยู่ไม่ไหว..ตายไม่ได้..ทรมาน ..............................
ผู้หญิงสีม่วง 20 มิ.ย. 2546 00:20 น. - ID 35456 
851
4
0
20 มิถุนายน 2546 02:33 น. - comment id 148328
เหมือนถูกโบยแร่เนื้อเอาเกลือทา ได้ก่อกรรมหนักหนาสิ่งใดไว้ อุทิศกุศลเจ้ากรรมนายเวรไป อาจผ่อนคลายทุรโยคหายโศกซา
20 มิถุนายน 2546 23:24 น. - comment id 148517
แต่งออกมา อ่านแล้วรู้สึกได้เลยค่ะ
21 มิถุนายน 2546 00:23 น. - comment id 148538
ไงก็อย่าคิดมากนักหละ ... เป็นห่วง อิอิ
22 มิถุนายน 2546 02:42 น. - comment id 148844
อึ๋ย..! นึกภาพออกเลย ทรมานจริงๆจ้าหลานรัก ~^_^~
4 กรกฎาคม 2546 19:31 น. - comment id 151651
คิดใหม่ทำใหม่เพื่อตัวเราเอง สงสารนะคนทรมาน แต่ก็ตายไม่ได้ เหตุผลไม่รู้
10 กรกฎาคม 2546 14:35 น. - comment id 153293
ทรมาน.... เผาผลาญมอดไหม้ไปทั้งร่าง เจ็บจำสำนึกเลือนลาง ครวญครางกรีดร้องสยองใจ สงบนะ...... แม้จะหลั่งเลือดรินไหล แม้นเจ็บปวดแทบขาดใจ อยู่ต่อไปรอให้วิกฤตเลย ความหวัง... อีกครั้งตั้งใหม่ใจเอ๋ย อย่าปล่อยชีวิตล่วงเลย เพราะเคยช้ำใจไปหนเดียว แวะมาทักทายค่ะ .....เป็นบทกวีที่ให้ความรู้สึกรุนแรงมากเลยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด