ในความมืดหมายสว่างกลางดวงจิต มุมหนึ่งของชีวิตคิดแก้ไข ก้าวทุกก้าวทายท้าบนทางไป มืดสว่างสลับได้ทุกเวลา ลองเพ่งพิศหลับตาแล้วนึกฝัน ผ่านฉากกั้นจิตใจลองใฝ่หา เปิดฉากฝันพิศดูผ่านเปลือกตา ล้วนแต่มีคุณค่ารอบรอบตัว บางครั้งปล่อยตัวตนปล่อยชีวิต ให้ดวงจิตล่องลอยไปจนทั่ว เมื่อผิดพลาดก็หวาดหวั่นและหวาดกลัว มิรู้ตัวรู้ตนในหนทาง บางครั้งก็มุ่งมั่นดูหาญกล้า มุทะลุเกินกว่าใครจักขวาง ถืออัตตามุ่งมั่นข้ามผ่านทาง ไม่ปลดปล่อยละวางในเวลา แม้ความจริงของใจมุ่งหมายสร้าง ให้สว่างของกลางวันบรรเจิดจ้า ก็มืดได้เหมือนดวงจิตถูกปิดตา มองไม่เห็นแม้ว่าเป็นกลางวัน ในความมืดอาจสว่างในกลางจิต เป็นวิมุตินิมิตคิดสร้างสรรค์ ลุกโชติช่วงเด่นดวงได้ดุจกลางวัน ผ่องอำพันสวยใสอำไพจินต์
5 มิถุนายน 2546 12:04 น. - comment id 143223
เขียนได้งามแท้คุณส่องหล้าคนดี กลอนธรรมรส จิตสว่าง แสงส่องทาง อวิชา คลายจาง ดุจความฝัน กลางความมืด มัวหม่น มีดวงจันทร์ สติดู รู้ทัน อวิชา ถ้าไม่รังเกลียดจะมาแจมอีกนิ
5 มิถุนายน 2546 14:49 น. - comment id 143286
ในที่มืดย่อมมีแสงสว่างซ่อนอยู่
5 มิถุนายน 2546 15:15 น. - comment id 143293
เกินบรรยายเลยค่ะ มีความรู้สึกดี ๆ ในบทกลอนบทนี้จริง ๆ
6 มิถุนายน 2546 06:25 น. - comment id 143401
ขอบคุณทุกท่านมากครับ
6 มิถุนายน 2546 22:40 น. - comment id 143617
มีคำถามว่า ความมืดกะความสว่างอะไรเกิดก่อนกัน ในความมืด แสงสว่างที่มีอยู่จะสว่างจ้า แต่ในซอกหลืบของความสว่าง มันกลับมีความมืดซ่อนอยู่อย่างเงียบๆ
8 มิถุนายน 2546 17:35 น. - comment id 144000
ก็กี
8 มกราคม 2548 22:52 น. - comment id 145876
ไพเราะค่ะ