มโหสถคำฉันท์ : มิถิลานคร

ราม ลิขิต

๐โบราณกาลมี               สุภศรีบุรีรัมย์
มีนามระบือนำ                นคเรศมิถีลา
ราชันย์นราชิต                ทศพิธสุธรรมา
ทรงนามวิเทหา               กิระก้องกระเดื่องดัง
กรุงไกรตระการแก้ว        ระยะแล้วก็เหลือยัง
เรือนชานละบ้านบัง          ระดะเบื้องยะเยื้องยล
นาครก็ขวักไขว่               ระกะไปสมาสปน
หลายเชื้ออะเคื้อชน          ระบุแจ้งก็จนใจ
ปรางปราระย้าย้อย           พิศะร้อยกนกไร
ยอดสู่นภาใส                    กละเสียบสวรรค์สรวง
สี่มุขเมลืองมาศ                 ประจุนาฏกรรมปวง
ลวดลายละม้ายลวง            มนเหลิงระเริงรำ
บราลีกระชับช่วง               ตละท่วงระทวยทำ
จอแจกระจังจำ                 กระจะแจ้งทแยงใย
ช่อฟ้าก็ชูฟ่อง                   ดุจะล่องนภาลัย
หางหงส์ผจงไป                ปฏิพากย์ทิฆัมพร
รอบด้านดรงค์ดี               นภศรีสล้างลอน
ซุ้มศาสนานอน                ระเกะก้าวสลับกัน
ทุกพ่างขจีพน                   ทนุผลระคนพันธุ์
ทุ่งนาอเนกธัญ                 ธนเทศเกษตรการ
หนทางรยางค์โยง             บถโค้งขนัดยาน
เลียบที่นทีธาร                  ทะลุทั่วพะพัวถึง
สัมมาสมานแล้ว                วรแผ้วประจักษ์พึง
ก่อเกียรติบุรีกึง                 กิติก้องอุโฆษกานต์
เมืองดีกษัตริย์ดล              มหะชนก็งามงาน
ค่ำเช้าอะคร้าวคราญ          ตบะเสริมนุศาสน์สอน
งดงาม ณ ยามยล              คณะนนท์สุขานร
หาทุกข์จะรุกบร                บ่มิเห็นคุเข็ญเบียน/.