ลิลิตสุวรรณสาม : ออกเดินทาง

ราม ลิขิต

๐หวัง  อวยหน้าที่บึ้ง        บอกหวัง
พร  พ่อขอแม่ยัง                 อยู่ให้
ร้อน  ฉ่าเฉี่ยวสันหลัง           ลงจิต
เหลือ  ร่อยบุกบ่งไส้             เสี่ยงสู้พยัคฆ์สาร
    ๐ขึ้น  ชานดูร่อแร่            สองรา
เสือ  เบิ่งโคระอา                อัดอั้น
ลง  กราบแทบบาทา            ท่านถัด
ยาก  ยิ่งจนย่อยั่น                ยิ่งเข้าถ้ำเสือ   
 
    ๐เคื้อหนุ่มเศร้า              กำสรวล
สาวลามวล                       หมู่เหย้า
ต่างคมครวญ                     เขาแค่น
จึงน้อมเกล้า                      กลับมา
 
    ๐ลาจากแล้ว                 พ่อรัก
ไหนยากนัก                      นี่เอื้อน
แม่ฟูมฟัก                         ตกฟาก
โปรดยิ้มเยื้อน                   อย่าหยัน
    ๐พ่อแม่ขั้น                  ขุนเขา
คุณคงเนา                       แนบข้าง
มิเคยเบา                         บ่าแบก
ลูกแค้นค้าง                     เขื่องทับ
    ๐นับชาติหน้า             แลหนอ
ลูกจักกรอ                      กลับให้
ชาตินี้ขอ                       คลาก่อน
อย่ารู้ไข้                        ขุ่นเข็ญ
    ๐เห็นใจเจ้าทั้งคู่               ครวญคร่ำใครรับรู้
เปียกหน้าตาหมอง  
    ๐มองไปที่พ่อแม่              สองท่านเมินอยู่แล้
กราบเท้าพลางถอย
    ๐คล้อยหลังลงจากเรือน     พ่อแม่เบือนบิดหน้า
เห็นปัดยมระย้า                     หลั่งย้อยยาวสินธุ์
  
    ๐ผินดูสองลูกจร               สุดอาวรณ์หวั่นโอ้
กระทั่งสิ้นเพล้โพล้                พ่ายแล้วล้มพับ
    ๐ดำเนินนับเนื่องม่ง      ดำนาณดงแดนอรัญ          ดำริพันนฤพาน  
ดำรูมานสิริ                     ดำเนียรโดยสติสลัด            ดำเนียนวิบัติเดิมบ่า
ดำหนิปาณาติบาต           ดำรวจสองอาตม์สงบ            ดำบลภพหิมพานต์
ดำกลการกระนี้                ดำแคงพรตกระพี้              ผ่าสิ้นผ่องใส/.