นานมาแล้วมีคนหนึ่งคน คนที่ซึ่งทำตัวไร้จุดหมาย จนกระทั่งวันเวลาได้ผ่านไป เกือบถึงวันสุดท้ายของวันเวลา เขาได้พบกับคนอีกคนหนึ่ง คนที่ซึ่งเปรียบเสมือนเช่นนางฟ้า ที่ได้ทำจำแลงแปลงร่างลงมา เพื่อแสวงหาซึ่งรักแท้ในใจคน เขาและเธอได้มาพบกัน บังเกิดความเงียบงันขึ้นในจิต เหมือนชะตาฟ้าจะลิขิต ขีดเส้นชีวิตให้เขาและเธอได้คู่กัน วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปานสายลมพายุจะก็หาไม่ สองชีวิตมีหนึ่งต้องสูญเสียไป เหตุฉะนั้นจึงทำให้เหลือเพียง..คนหนึ่งคน...ที่อยู่อย่างทรมาน
27 เมษายน 2546 16:43 น. - comment id 132020
หากความรักจบลงด้วยความว่างเปล่า เหมือนที่ใครคนหนึ่งบอกกล่าวให้ฟังไว้ หากใครหนึ่งคนต้องอยู่อย่างทรมานใจ คนหนึ่งคนนั้น...เป็นฉันได้ไหม...ขอรับแทน เขียน ๆ ไป เหมือนกำลังเล่นโรมิโอกับจูเลียต ยังไงยังงั้นเลยอ่ะ....
28 เมษายน 2546 08:40 น. - comment id 132264
ไม่ได้ฉันไม่ให้เป็นเธอ