ใบไม้ที่ปลิดปลิว...

ลำน้ำน่าน

ใบไม้ที่ปลิดปลิว......พุดพัดชา
ใบไม้ปลิวคว้างร่วงหล่น
ให้กมลคิดตามจนหวั่นไหว
ชีวิตเราไม่นานคงจากไป
ฝากอาลัยอาวรณ์ซ่อนให้จำ
อยากกลับไปเป็นใบไม้ในราวป่า
ลบเหว่ว้าลบหัวใจไหวเจ็บช้ำ
อยากปลิดปลิวเงียบเหงาด้วยระกำ
ดีกว่าซ้ำย้ำเจ็บใจในเมืองลวง
ให้เงียบงามในราวป่าลบรอยเศร้า
ลบรอยร้าวเลิกรอใครให้ห่วงหวง
ลบรอยแผลเสียใจเล่ห์รักลวง
ค่อยค่อยร่วงปลิวคว้างอย่างอ้างว้างลงสู่ดิน!
ใบไม้ในกำมือ......ลำน้ำน่าน
เห็นใบไม้ร่ายลมกล่นเกลื่อนพื้น
ร่วงลงครืนบ่วงฝันอันสลาย
กลางลมฝนทนสู้อยู่เดียวดาย
หนาวเหน็บกายอ้างว้างที่กลางดง
จากใบอ่อนร่อนเรียงเคียงกิ่งก้าน
อันตรธานจากรอยเยาว์แล้วเน่าผง
ผลัดเปลี่ยนรุ่นสู่รุ่นหมุนกำกง
เจตจำนงเผยค่าลดาวัลย์
อิ่มเอิบงามตามแบบแตกกิ่งก่อ
ใบลออช่อสล้างเปิดทางฝัน
สืบตำนานสะท้านฟ้ามุ่งฝ่าฟัน
จุดไฟฝันโชติช่วงเมลืองมลาย
คือร่มไม้เรือนใจในสารทิศ
งามวิจิตรคุ้มหล้าค่าหลากหลาย
จวบวันคืนกลืนผ่านมลาญลาย	
บ่วงใบไม้คลายเคลื่อนร่วงเปื้อนดิน
สังสารวัฏยืดหยัดพลัดพรากแล้ว	
ใบไม้แก้วเหลืองแห้งแผ่วแรงสิ้น
เพลงชีวิตก้องดังกังวานยิน		
ร่วงเป็นสินธุ์เรืองอุดมบ่มดินไพร
แผ่วกระซิบเพลงเศร้าร้าวอาบป่า	
ย้ำศรัทธาเพลงกรรมดังไสว
แม้นงามล้ำฉ่ำค่ากว่าแดนใด	
ยังปลิดไปจากต้นที่ตนครอง
บ่วงใบไม้ในมือหรือบ่วงฝัน		
อาจด่วนพลันหล่นลงตรงสนอง
ดั่งชีวิตล่วงกรายอย่าหมายปอง	
เป็นเจ้าของยั่งยืนทุกคืนวัน
เพียรสรรค์สร้างเส้นทางงามกุศล	
อวลระคนผลบุญหนุนสวรรค์
หลั่งอาบทั่วสรรพสัตว์ทั้งสรรพางค์	
บุญเบิกทางถือติดมือสู่คาลัย

..............................
จากใบอ่อนร่วงจนเติบงามสร้างสรรค์ประโยชน์นานับให้กับพงไพร
และวันนี้ที่ร่วงหล่นลง...ยังคงความอุดมเป็นปุ๋ยให้ผืนดิน..
ใบไม้ร่วงบ่งสัจธรรม ล้ำค่า..อนัจจังตระหนักรู้ ยึดติดชีวิตตีกลับ
ในทางตรงข้าม...กุศลผลบุญที่เพียรก่อ คือใบไม้ที่ใคร่ครอบครอง
เป็นเจ้าของได้..ด้วยใจอิ่มเอมและปลายทางสวรรค์อันวิไล...