อาจเพราะต้นไม้...ไม่มีชีวิต จึงไม่ยึดติดกับเศษใบที่ร่วงหล่น ลมพัดความผูกพันไปก็ไม่ร้อนรน ยืนอยู่ได้ไม่สับสนเหมือนคนอ่อนแอ ฉันดูมองเหม่ออย่างไร้จุดหมาย มีเพียงลมหายใจที่ไร้คนแยแส กำลังเป็นสิ่งใด ๆ ที่ใครไม่แคร์ จึงร้องไห้กับความอ่อนแออยู่ร่ำไป นั่นเพราะฉัน....มีชีวิต มีความรัก...ที่ไม่อาจปลิดได้เหมือนใบไม้ และที่สำคัญ...ฉันมีหัวใจ เธอจึงเป็นหนึ่งของความหมาย... ที่ไม่อาจปลิดได้...จากใจฉันเลย
11 เมษายน 2546 13:57 น. - comment id 125432
ต้องให้คนอื่นช่วยปลิด จึงจะยืดชีวิตไปได้ แต่ก็ต้องถามที่ใจ อยากให้ช่วยไหม ไงล่ะเธอ
11 เมษายน 2546 17:38 น. - comment id 125501
อืมๆๆๆ คิดได้ไง
11 เมษายน 2546 19:59 น. - comment id 125544
คิดถึงเธอมันคิดถึง ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร ก็บอกได้คำเดียวว่าคิดถึง..เปิ้ลนะครับ
12 เมษายน 2546 08:22 น. - comment id 125697
เพราะจัง