ใบไม้โรยร่วงล่นลงห่มพื้น กิ่งสะอื้นเอนตระหนกสะทกไหว ต้นสะเทือนรากสะท้านปานประลัย คนสะใจลากไม้ไปแลกสะตังค์ คนเป็นส่วนหนึ่งซึ่งธรรมชาติ ธรรมชาติก็เป็นส่วนหนึ่งซึ่งคน
27 มีนาคม 2546 13:14 น. - comment id 119304
คนไม้..คือคนตัดไม้..เข้าใจแล้วค่ะ
27 มีนาคม 2546 13:18 น. - comment id 119305
ผมชอบเขียนกลอน และชอบกลอนในเนื้อหาอย่างนี้ อยากเขียนเก่งๆ กินใจใช้คำได้อารมณ์ และมีแง่คิดในแต่ละเนื้อหาแบบประชดประชัน อยากให้พี่แนะนำผมหน่อยครับ....ขอเรียกพี่ก็แล้วกันครับ
27 มีนาคม 2546 13:34 น. - comment id 119319
ค่ะ..เราเป็นพี่คุณหลายปี.. โดยปกติแล้ว.. เนื้อหาประมาณนี้ไม่ค่อยถนัดนัก จะเห็นได้ว่าริมธารเองก็มีงานไม่มากเช่นกัน บทหนึ่งกว่าจะได้..ก็ข้ามคืน เรามา..เดินไปด้วยกันดีกว่า..ใครผิด ใครถูก ก็ช่วยกันแย้ง นะคะ ยินดีที่รู้จักค่ะ
27 มีนาคม 2546 18:16 น. - comment id 119373
ดีเพื่อนรัก...................สะใจดีนะสั้นๆแต่ได้ใจความ
27 มีนาคม 2546 20:30 น. - comment id 119423
ทักทายครับ คุณริมธาร คุณวิจิตร ภู่เงิน คุณพิราบขาว ผมเพิ่งเริ่มนะ ดอกไม้ใดๆก็ไม่ยั่งยืน เท่าดอกไม้แห่งมิตรภาพ ผมเชื่อเช่นนั้นขอบคุณและยินดีที่ได้รู้จักครับ
27 มีนาคม 2546 22:24 น. - comment id 119461
ค่ะ เข้ามาทักทาย น่ะค่ะ แต่งเก่งแล้วค่ะ
27 มีนาคม 2546 22:51 น. - comment id 119473
เพียงถ้อยคำสั้นสั้นก็สื่อความหมายได้อย่างมีคุณค่า...นี่แหละคือกวีที่แท้จริง
28 มีนาคม 2546 19:29 น. - comment id 119718
:) ดีใจที่ได้รู้ว่ามีอีกหลายคนที่ให้ความสำคัญกับการสื่อความ เมื่อคำเดินดำเนินความตามไปด้วย คำจะสวยก็ตรงที่มีความหมาย ความคิดเน้นเด่นชัดอรรถาธิบาย คำพริ้งพรายไพเราะพอเหมาะพอดี ถ้าความขาดคำสื่อคือเปล่าว่าง คำอยู่อย่างเลื่อนลอยด้อยราศี ครบคำ-ความจึงครบรสบทกวี กล่อมผู้ที่สดับถ้อยเคลิ้มคล้อยตาม
28 มีนาคม 2546 23:09 น. - comment id 119808
ขอบคุณครับคุณลุงเวทย์ ผมยังด้อยประสบการณ์ยังต้องการคำชี้แนะเพื่อปรับปรุงพัฒนาตามหาตัวเองต่อไปครับ...จากใจ เจือจันทร์
29 มีนาคม 2546 15:06 น. - comment id 120109
ชอบครับ จะเลิกชีช่างไม้สักที เก่งนิ