-๑- ๏ สังเวชสังวาสสิ้น............สังวร สมสัตว์สมสู่จร.................จากทิ้ง ผลัดคู่ผลัดคนนอน............แนบเสพ-......สมนอ เสียศักดิ์เสียศรีกลิ้ง...........เกลือกเคล้าคุมฝอย ๚ -๒- ๏ ปรุงรสปรุงร่านลิ้ม.........เริงกาม เกินหนึ่งเกินสองสาม........สี่ห้า กี่คนกี่ครั้งถาม................ที่อิ่ม-.....เอมพ่อ คนต่อคนเติมกล้า............เก่งกร้านกามไฉน ๚ -๓- กลบทกินนรเก็บบัว ๏ ศรีเสื่อมศีลเสื่อมสิ้น.......เสื่อมธรรม จึงก่อเวรก่อกรรม..............ก่อได้ สมสัตว์ส่ำสัตว์สำ.............สัตว์สู่- .....สมเฮย สัตว์เปรียบสัตว์เป็นไซร้......สัตว์แม้นสัตว์เสมอ ๚ -๔- ๏ ลืมเมียลืมลูกแล้ว...........ฤๅไฉน ลืมรักลืมเลือนไป..............ป่นปี้ หยุดยับหยุดยั้งใจ..............จึงเปลี่ยน.....ไปฤๅ หยุดคิดหยุดใคร่ลี้..............ละร้อนก่อนสาย ๚ ๛
22 มีนาคม 2546 20:05 น. - comment id 117593
วันนี้โพสต์เยอะเลยนะครับ
22 มีนาคม 2546 20:53 น. - comment id 117609
แหะ ๆๆๆ เขียนเก็บไว้หลายวัน เพิ่งมีวันนี้แหล่ะ ที่มีโอกาสเข้าเนต เลยโพสท์ ไปหลายกลอน ครับผม
22 มีนาคม 2546 22:41 น. - comment id 117674
รออาหมอ เปิดอาศรมน่ะ ..
23 มีนาคม 2546 20:31 น. - comment id 117970
เป็นบทกวีที่ไพเราะ...ให้ความหมายและมีแง่คิดที่ดีมากค่ะ..