ต่อเมื่อต้องแปลงร่างสร้างดักแด้ หนอนเจ้าแค่มุดปลอกออกผลัดผัน ด้วงกว่าง สางสยาย สายสัมพันธ์ ด้วงตัวนั้นกวาดสายตาหารักแท้ สืบสำนึกสุดท้ายก่อนกลายร่าง เพื่อนนั้นคงอ้างว้างอย่างแน่แน่ ก็ทิ้งไปไร้เยื่อใยไม่เหลียวแล ไม่มีแม้ร่ำลาเลือนเหมือนใจร้าย พบพานเพียงปลอกเปล่าเจ้าเพื่อนหนอน กลิ่นเกสรชงโคโต้ลมสาย เหลือบละอองผีเสื้อเรื่อรายราย กล่นกระจายกลางซากการจากลา หนอนที่ตนเฝ้าพะวงหลงรักฝัน หนอนอ้วนอันละออหรูดูสง่า กลายเป็นผีเสื้อสวยด้วยมายา ฉาบสีสันพรรณาว่าแสนงาม ด้วงเอย โอ้อกกลวง เจ้าด้วงกว่าง จำโหยห่างตัดสัมพันธ์อันต้องห้าม ด้วงทึ่มทื่อ ฤาคู่เครือ ผีเสื้องาม เขาจะหยามตราหน้าว่ามิเจียม จำปล่อยเปลี่ยนเป็นลาอย่างถาวร ทรวงสะท้อนเลี่ยงหลบสงบเสงี่ยม ศักดินาของเจ้ามิเท่าเทียม แผลงธรรมเนียม ธรรมชาติ อนาถแล้ว (ม้าก้านกล้วย)
22 มีนาคม 2546 00:28 น. - comment id 117391
เข้าใจคิดจังค่ะ... นึกภาพตามเลย
22 มีนาคม 2546 09:38 น. - comment id 117442
พ่อม้า ทำไมใจร้ายจังเลยอ่ะ นึกว่าจะจบ happy สะอีกแน่ะ เรื่องหน้าขอจบแบบ happy ทั้ง 2 ฝ่ายนะพ่อน่ะ
22 มีนาคม 2546 11:05 น. - comment id 117453
เศร้าๆๆๆ ไม่น่าเลย ชีวิตเหมือน เราเลย โดนทิ้ง ฮือๆๆๆ
22 มีนาคม 2546 12:27 น. - comment id 117470
โห คมจริงๆ โวหารภาพพจน์ นี้
22 มีนาคม 2546 13:12 น. - comment id 117480
มนต์รักด้วงกว่างเลย ค่ะ .. :) สงสารด้วงจัง
22 มีนาคม 2546 16:44 น. - comment id 117524
ว๊า.. เศร้าจัง
22 มีนาคม 2546 18:00 น. - comment id 117550
ใจจริงแล้ว ก็ อยากให้สมหวัง นะ อ้อ อีกข้อนึง อยากให้แต่ง เรื่องนี้ ต่อ ในมุมมองของผีเสื้อสาวก็ได้ ไม่รู้พี่ม้าแต่งได้หรือเปล่า คงจะยาก เพราะ พี่ม้าเป็นชาย งั้น ใครก็ได้ค่ะ แต่งบทนี้ ในมุมมองของผีเสื้อ ให้หน่อย นะคะ
22 มีนาคม 2546 18:25 น. - comment id 117568
แหมๆๆๆด้วยงทอดกรอบออกจาอร่อย มีคุณค่าออก อุ๊ย .....ลืมไปต้องบอกว่าเศร้าสุดชีวิต ~ _ ~