ฉันมาจากฟากฟ้า...ที่ว่ากว้าง เหงา อ้างว้าง อ่อนเปลี้ยและเสียขวัญ เธอมาจากเพลงมนต์ของคนธรรพ์ จุดความฝันขึ้นในหัวใจเรา ฉันอยู่กับน้ำตาและว้าเหว่ เธอร่อนเร่ผ่านมาเวลาเหงา จึงเหมือนกับไฟควันอันไร้เงา ที่แผดเผาขึ้นมาอย่างชาเย็น เราเดินร่วมอยู่บนหนทางรัก ได้ตระหนักถึงความจริงสิ่งที่เห็น กับบางสิ่งซึ่งแฝงร่างอย่างซ่อนเร้น มันช่างเป็นความฝันอันปวดร้าว แล้วชงโคสีม่วงก็ร่วงหล่น ปลิดกลีบหม่นปลิวคว้างกลางฟ้าหนาว หร้อมกับหยดน้ำค้างอันพร่างพราว ก็วับวาวเรืองรองที่สองตา ไม่ใช่ฝันก็เลือนเลือนเหมือนได้ฝัน ทุกสิ่งนั้นราโรยให้โหยหา หวนคิดถึงคืนวันที่ผ่านมา เหมือนจะฆ่าเรายับลงนับวัน จึงเดินทวนลมหนาวก้าวช้า ๆ ซุกซ่อนหน้าอ้างว้างอย่างเสียขวัญ ลึกลงไปในทะเลว้าเหว่นั้น เราจะฝันถึงใครไม่ได้เลย
แอ็ปเปิ้ล 19 มี.ค. 2546 12:59 น. - ID 30894 
908
2
0
19 มีนาคม 2546 13:10 น. - comment id 116428
หน้าส่วนตัว
เพราะจังเลยค่ะ
อยากแต่งให้ได้แบบนี้บ้างจัง
ใช้คำไม่จำเจดีจัง
=^_____^=
19 มีนาคม 2546 15:50 น. - comment id 116460
จะฝันถึงใครได้อีกเล่า นอกจากเจ้าคนในฝัน นับจากนี้และทุกคืนวัน ก็ยังอยากจะฝันถึงเธอคนดี เหงา อ้างว้าง เหว่ว้า เปรียบเหมือนว่าคืนนี้จะเหน็บหนาว คืนนี้ไร้แสงสว่างของดวงดาว คืนนี้ฟ้าช่างปวดร้าวสิ้นดี มาจากมนต์เพลงแห่งคนธรรพ์ มาจากรุ้งสวรรค์ในเวหา มาจากดวงดาวที่ระยิบระยับตา มาจากฟากฟ้าแสนไกลไร้กาล จมลึกอยู่ในอาการเหว่ว้า เหมือนหนึ่งว่าจะขาดสิ้นสายใย เหมือนหนึ่งว่าอยู่ไปเพื่ออะไร ตอบเธอได้อยู่เพื่อ..ได้รักเธอ
19 มีนาคม 2546 16:20 น. - comment id 116483
เพราะมากนะ อยากรู้จังว่าอารมณ์อย่างนี้เคยเจอกับตัวเองไหมถึงได้เขียนออกมาได้เพราะมาก อยากเขียนได้แบบนี้จัง จะมอบให้กับคนพิเศษ ในโอกาศดี ดี บ้าง
จะเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ
=^_____^=
20 มีนาคม 2546 11:25 น. - comment id 116807
พยายามหน่อยนะ
1 เมษายน 2546 12:17 น. - comment id 121033
พยายามฆ่าความอ้างว้าง ความเหว่ว้าง เหล่านั้น****เดินทวนกระแสลมด้วยใจรัก สักวันคงจะเจอคนที่เราฝันคนใหม่อีก*****
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
