เปลือยคารวะ

แสงแรก ประดับดิน

เปลือยคารวะ
เปล่าเปลือยเลือนเลื่อนไหลในไหมน้ำ
แววชื่นฉ่ำชื่นรู้อณูหนาว
หายเหนื่อยจากการสื่อสารอันนานยาว
จากเมืองหลวงปวงเรื่องราวก้าวเผชิญ
อยากมาที่ไม่มีคลื่นมือถือ
ไม่รับสื่อรับสาร ค้าน สรรเสริญ
หัวใจหนักพักสักก้าวก่อนก้าวเดิน
ข่าวส่วนเกินสุมในหัวใจเรา
สมองล้า คา พลัด กระจัดกระจาย
เหมือนบางอย่างสูญหายสมองเขลา
กรอบกรง หลงสื่อสาร หลังม่านเงา
อวิชชา สีเทา เจ้าเติบโต
ไม่มีบทจบของบทกวี
ไม่มีคารวะยังยะโส
ธรรมชาติสูงส่งทรงเดโช
เราพาโลแต่คารวะบทกวี
ธรรมชาติสูงส่งทรงเดโช
เราพาโลแต่คารวะบทกวี				
comments powered by Disqus
  • rain..

    30 ธันวาคม 2545 06:52 น. - comment id 102575

        ไพเราะ.. สือความหมายดีจังค่ะ..
        ภาพ..และบทกวี..  เรนชอบ..นะค่ะ..
          ใส..เย็น..
        ค่ะ..  เรน ก้ออยากไป.. ที่ที่..ม่ายมี..
           ..สิ่งที่คุณบอก...
           ..แต่ทุกอย่าง เรนว่า..
          ..เงื่อนไข.. ของเวลา..  สังคม.. ทำให้..ทำม่ายได้ดี..
  • แสงแรก ประดับดิน

    31 ธันวาคม 2545 23:43 น. - comment id 102778

    ขอบคุณครับสายฝน
    ปีนี้รับปีใหม่พร้อมสายฝนครับ
  • โคลอน

    1 มกราคม 2546 01:18 น. - comment id 102792

    สวัสดีปีใหม่ค่ะ...แสงแรก ประดับดิน...นามปากกาเปี่ยมไปด้วยความหวังเลยนะ เหมือนแสงแรกของตะวันหลังจากที่ความมืดมิดของรัตติกาลพ้นผ่านไป ขอให้มีความสุขสมหวังค่ะ
  • ภีม

    4 มกราคม 2546 18:59 น. - comment id 103203

    ขอคารวะอย่างแรง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน