จงประจักษ์ อักขรา ภาษาสรรค์ ย่อมมีแบ่ง แห่งชนชั้น ครั้นขานไข เป็นสมบัติ วัฒน ธรรมประไพ ราชาศัพท์ กับคำไพร่ ใช้ต่างกัน วรรณศิลป์ กลิ่นลำนำ ล้ำเสนาะ จะไพเราะ เพราะคำทาส อาตม์นึกขัน ปวงกวี มีสง่า เพราะฐานันดร์ ส่งให้ปัญ- ญาทราบซึ้ง ถึงกลกานท์ ศักดินา บรรดายศ ปรากฎอยู่ เป็นเกียรติชู คู่ตระกูล ถึงรุ่นหลาน หายากไซร้ คนใฝ่หา ความสามานย์ ย่อมหวังลาภ ศฤงคาร กันทุกตน อติเต อันเตร่แต่ คิดแก้กลอน เขลาแง่งอน ข้อนแคะว่า อย่าไปสน ใครถวิล ดูหมิ่นชั้น ปัญญาชน ย่อมเหมือนพ่น ซึ่งน้ำลาย ใส่ฟ้าเอย
กวินทรากร 29 พ.ย. 2545 15:27 น. - ID 26701 
1347
0
0
29 พฤศจิกายน 2545 23:07 น. - comment id 98590
กระวีกระวาดขยำกระดาษจะเช็ดก้น ปัญญาชนหรือเพียงไพร่ขี้ก็เหม็น เคอดองเบลอหรือส้มตำต่างกลายเป็น ขี้ขับถ่ายอายคนเห็นหาเลิศเลอ ไหนคำไพร่ไหนคำทาสประกาศหน่อย อย่าพล่อยพล่อยชูหางด้วนกวนโทโส ฐานันดรฟังแล้วฉันคันคะเยอ หรือคำกวีควรแค่เธอเชื้อเจ้านาย
1 ธันวาคม 2545 09:33 น. - comment id 98771
โทโส หลุดสัมผัสและไม่ใช่คำไทยแท้ ขอเปลี่ยนเป็น ตีนเหรอ แทนก็แล้วกัน
1 ธันวาคม 2545 15:10 น. - comment id 98815
ภาษาทำให้คนภาคภูมิใจ มิใช่มีไว้ให้อวดตน ภาษาบอกความคิด...คิดให้พ้น อย่าหลงตนคนมีค่าที่ความดี หากหลงว่าฟ้าแบ่งเป็นชั้น ฝันกลางวันว่านั่งแท่นมีศักดิ์ศรี ดูถูกว่าไพร่ไร้สกุลบุญไม่มี โอ้กวีที่ว่าคงสูญเพราะความเขลา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
