ถ้าจะปั้นสันแต่งคำมาเปรียบ ให้เท่าเทียบกับความเหงาในครานี้ คงยากยกหยิบยื่นทุกคำมี แทรกมาที่ตรงกลางระหว่างใจ ถึงคราวเจ็บหนาวเหน็บก็เพาะบ่ม ร้าวอารมณ์ระทมร้องร่ำไห้ แลรอบร้างเวิ้งว้างวี่แววใคร ที่จักมีแก่ใจมาปลอบโยน ยามสรวญเสฮาเฮไม่ร้างไร้ มีมากไปล้วนสวมใส่แต่หัวโขน ลองเวลาพลาดล้มย่ำจมโคลน ส่วนหัวโขนเพื่อนกันพลันกลับกลาย คำว่าเพื่อนที่ยิ้มเยือนมอบเอาไว้ ฟังชื่นใจซึ้งได้ถึงความหมาย แต่กี่คนใครเล่าคือเพื่อนตาย เมื่อความสุขพรายพริ้งทอดทิ้งเธอ/font>
ฟา 12 พ.ย. 2545 15:57 น. - ID 25935 
853
5
0
12 พฤศจิกายน 2545 16:41 น. - comment id 95240
วรรคสุดท้าย..โดนใจจริงครับ
12 พฤศจิกายน 2545 17:28 น. - comment id 95255
เพื่อนคนนี้ไม่ลืมเลือน คิดถึงเพื่อนเสมอ ไม่ได้พบไม่ได้เจอ จะห่วงใยเธอตลอดไป.
12 พฤศจิกายน 2545 18:07 น. - comment id 95272
`คำว่าเพื่อนตอกย้ำให้เราเจ็บ เป็นสะเก็ดตอกย้ำกันเสมอ มิอาจเปลี่ยนเป็นรักมอบให้เธอ ได้แต่เพ้อกับเธออย่างเพื่อนเอง
13 พฤศจิกายน 2545 10:19 น. - comment id 95367
พี่คือเพื่อนคนหนึ่งฝากซึ้งใจในโลกฝัน นานกี่วันผ่านกี่เดือนไม่เลือนหาย ยังจ้องมองท้องฟ้า(ฟา)ปลอบหนาวคลาย ยังใจหายคล้ายเศร้าราวเดือนลา นานมาแล้วพี่เคยปลอบใจให้น้องรัก ฟาที่รักเป็นบทกลอนอ้อนห่วงหา ให้น้องน้อยกลอยใจด้วยชีวา ย้ำสัญญามาวันนี้พี่เป็นเพื่อนไม่เลือนแรม.. พี่จำได้..นะ
5 พฤษภาคม 2546 13:37 น. - comment id 135483
ขอเป็นด้วยคน เพื่อนน่ะ
19 ตุลาคม 2547 13:17 น. - comment id 145771
หน้าส่วนตัว
*/*/*/*/*
THANK YOU SO MUCH !
*/*/*/*/*/
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
