ใบไม้สะบัด พัดไป ใช่ลมพัด ใจเราเอง กวัดแกว่ง ใช่ลมไหว เพราะขันธ์ห้า มากระทบ ที่จิตใจ ใช่ลมไหว หรือใบไม้ ไหวตามลม มองให้ลึก ตึกตรอง มองทุกสิ่ง ตามความจริง อิงหลักธรรม ล้ำเหมาะสม เมื่อเจอสุข อย่าเริงร่า อภิรมย์ เมื่อระทม อย่าร้องไห้ ให้ฟูมฟาย อุเบกขา มาถ่วงไว้ ใจไม่แกว่ง สติแกร่ง สู้แรง แห่ง กิเลสร้าย หากตกไป ในทาง สร้างอบาย คงวอดวาย คล้ายตก อบายภูมิ
30 ตุลาคม 2545 23:11 น. - comment id 92671
อ่านธรรมมะมากมายเพราะชีวิตผ่านเรื่องร้ายมาเยอะมาก ในวันนี้สัญญากับใจตัวเองว่าไม่ว่าจะเศร้าหรือสุข ทำใจยอมรับได้ รอยกรรมของเราเหมือนเงาในกำแพงนะคะและพยายามทำความดีมากๆ อยากเขียนแนวธรรมะมากขึ้น... จะผิดบาปก็ตรงที่ยังช่างฝันช่างเขียนงานในรูปรอยแนวหวานเศร้ารานร้าวใจจนใครๆหลงผิดว่าเป็นชีวิตจริงคิดจริงไปเสียหมด งานจินตนาการจากอดีตทั้งนั้นแหละค่ะ ทั้งๆที่ปัจจุบันณกาลยังบ่เคยพานพบหน้าผู้ใดในไทยโพเอมเลยสักคนสักครั้ง และคงไม่ไปงานวันนัดพบเพราะอยากแยกโลกสองโลกให้ห่างกันไว้เป็นดีนะ ตราบใดใจยังอยากรจนาคงไม่จากลาไปนาน แต่หากใจไม่สบายก็พักไว้จนกว่าจะดีก็กลับมาเอง
30 ตุลาคม 2545 23:48 น. - comment id 92674
ใจแกว่งไหวใจแกว่งไปได้ทุกวาร คงอีกนานคงอีกเนิ่นเกินบ่งชี้ ว่าจะหยุดว่าจะยั้งเจ้าตัวดี คือใจนี้คือใจนั้นกันอย่างไร หยุดอยากจริงๆนะหนูบุษ...ป้านะใจแกว่งไปหาชานมไข่มุก กะคุ้กกี้ข้าวโอ๊ต ทู้ก! วันเยย อิอิ ปล. กลอนมีคติธรรมเสมอเลยค่ะ ป้าจะติดตามไว้เตือนสติตลอด ~^_^~
31 ตุลาคม 2545 05:46 น. - comment id 92692
ป้าส้มค่ะ..(เรนขออนุญาต..เรียกป้าส้มนะค่ะ.) ชอบบทกลอนของป้าส้มนะค่ะ.. จัยแกว่งไหวใจแกร่งไปได้ทุกวาร.. ด้วยที่ฝันด้วยที่ฝันนี้นตัวดี.. ด้วยบ่งชี้ชี้ชัดว่าไม่ควร.. ต้องรักนวลสงวนตัว..ห้ามไปเที่ยว.. (โห้ยย..แว๊ปป.. จาถูกตีป่าวน๊า..ทำบทกลอนป้าส้มพัง!!! แว๊ปป..ดีกว่าค่ะ..อิอิอิ..)
31 ตุลาคม 2545 10:11 น. - comment id 92728
เอิ๊ก ใจกวัดแกว่งด้วยคน แง๊บินไปหนายแล้วอ่า
31 ตุลาคม 2545 13:59 น. - comment id 92765
เป็นความงดงามแห่งสำนึก ท่านบุษราคัมได้รจนาขึ้นด้วยดวงจิตที่เปี่ยมไปด้วยความสดใสแห่งธรรม ขออนุโมทนา
31 ตุลาคม 2545 22:11 น. - comment id 92862
^*^ ^*^ ^*^ .......แต่งยากมากเลยน้า......^*^ นําหลักธรรมมะมาอิงหลักชีวิต ...ได้งดงามและให้ข้อคิดดีจัง.. ^*^.................^___^................^*^
1 พฤศจิกายน 2545 00:51 น. - comment id 92881
น้องปุ๋มวันนี้พี่ต้องใส่ชุดขาวมาอ่านกลอนน้องปุ๋มด้วยแหล่ะแบบว่าจะได้อินกับบทกลอนของน้องปุ๋มสุดสุดน่ะ เหมือนเชียร์แมนยูก็ใส่ชุดแมนยูเชียร์แบบนั้นอ่ะ ห่มขาวแล้วอ่านกลอนน้องปุ๋มขนลุกเลยนะ อืม..เวิร์กสุดสุด สิ่งที่หวั่นไหว คือ ใจ ของเราเอง --- เห็นด้วยครับ คมชัดลึก
1 พฤศจิกายน 2545 14:36 น. - comment id 92926
อบอุ่น และลึกซึ้งครับ..
1 พฤศจิกายน 2545 16:13 น. - comment id 92942
ขอบขอบคุณทุกความคิดเห็นและ กำลังใจที่มีให้เสมอมาค่ะ การแต่งกลอนเป็นสิ่งหนึ่งที่ บุษ รักเพราะ อย่างน้อยก็เพื่อช่วยดับสิ่งไม่ดีในตัวเราได้บ้าง เมื่อเราคิดจะทำอะไรที่ไม่ดีไม่งาม เรา จะต้องตระหนักไว้เสมอว่า เมื่อเราแต่งกลอนเพื่อเตือนสติตัวของเราเองแล้ว เราก็ต้องควบคุมสติของเราให้มีอยู่เสมอ จะได้ไม่เผลอ หลงทำผิดอีก กลอนทุกกลอนที่แต่งมา บุษ ใช้เตือนใจบุษ เองค่ะ แต่ถ้า อ่านแล้วดีต่อผู้อ่านก็ขอขอบคุณมากค่ะ ที่เห็นคุณค่าของงานประพันธ์ของบุษ นะคะ
3 พฤศจิกายน 2545 13:42 น. - comment id 93277
อ่านบทกลอนของบุษแล้วยอมรับว่าใจแกว่ง