วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่ ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป ใครใคร่ได้สินค้า คือวิชาอันพิสมัย จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา ไม่ทราบนามผู้แต่ง เป็นอาขยานที่ท่องตั้งแต่เด็ก
กวินทรากร 25 ต.ค. 2545 12:29 น. - ID 25013 
1200
1
0
25 ตุลาคม 2545 13:26 น. - comment id 91044
รักงานนี้
25 ตุลาคม 2545 21:57 น. - comment id 91186
อันวิชามีค่ากว่าสินทรัพย์ มิรู้ดับกลับเพิ่มไม่เสื่อมหาย เร่งค้นคว้าหาวิชามาใส่กาย เร่งขวนขวายหาความรู้บำรุงตน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
