เธออยู่ตรงนั่น ฉันอยู่ตรงนี้ มองตากันทุกที ไม่มีมิตรไมตรี เธอเดินมาตรงนั่น ฉันเดินมาตรงนี้ สวนทางกันทุกที ไม่มีความสัมพันธ์ เธออยู่ตรงนี้ มีฉันอยู่ตรงนั่น เราไม่พร้อมเพรียงกัน เพียงซักวันคงจะเจอ เธออยากไถ่ถามฉัน ฉันอยากถามไถ่เธอ คิดถึงกันเสมอ ฉันและเธอไม่เผลอพูดไป เธอยังอยู่ที่เก่า ฉันยังเฝ้าอยู่ใกล้ใกล้ เราไม่พร้อมเพราะติดใจ ยกตัวเป็นใหญ่เอาใจตน เธอยึดติด ฉันผิด ฉันคิด เธอไร้เหตุผล ต่างไม่ยอมจำนน ต่างคนจึงต่างมุม รักนี้จึงเกิดเหลี่ยม ใช้เล่ห์เหลี่ยมเข้าทุ่ม หวังผลไว้โอบอุ้ม จึงกลัดกลุ้มรักลวง รักนี้ด้วยเหตุไฉน เป็นใจน่าเป็นห่วง เป็นทุกข์ทั่งปวง หน่วงเหนี่ยวจิตใจ รักแล้วต้องพบ จุดจบคือร้องไห้ หลงเหลือสิ่งใด ยกตัวเป็นใหญ่ในใจตน.
10 ตุลาคม 2545 14:52 น. - comment id 85880
อืม..จุดจบคือร้องไห้ มีจุดจบกันหลายแบบๆ... น่าคิดยังเลยค๊า...กลอนเพราะมากๆๆเลย..!! ++^_____________________________________^++
10 ตุลาคม 2545 16:19 น. - comment id 85929
บางที การที่มีจุดจบแบบนี้ ย่อมก่อให้เกิดความร้าวใจได้ทั้งสองฝ่ายนะ หากแต่ไม่มีทางเลือก
10 ตุลาคม 2545 17:46 น. - comment id 85952
มีความหมายมากเลย
10 ตุลาคม 2545 19:00 น. - comment id 85978
บางครั้งก็ต้องยอมรับเหตุผลของอีกฝ่ายนะ เห็นด้วยครับ
10 ตุลาคม 2545 20:18 น. - comment id 85997
คนตัวใหญ่ มาให้กำลังใจ ค่ะ อิอิ
11 ตุลาคม 2545 00:59 น. - comment id 86158
วันนี้ไปยืนอ่านหนังสือนิยายต่างประเทศเล่มนึงแต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ เนี้อเรื่องเข้ากับกลอนบทนี้ได้เลยครับ *..จากใจไคริ..*